خانه » سلامت » پیشگیری و درمان بیماری ها » کیلیت تراپی؛راهی برای نجات از مسمومیت با فلزات سنگین

کیلیت تراپی؛راهی برای نجات از مسمومیت با فلزات سنگین

کیلیت تراپی روشی برای حذف فلزات سنگین از بدن

کیلیت تراپی؛ دفع فلزات سنگین و پاکسازی بدن

در این نوشته از بیتوته به بررسی کیلیت تراپی، روشی برای دفع فلزات سنگین از بدن، می‌پردازیم. در این روش از موادی به نام شلاته کننده استفاده می‌شود که به فلزات سنگین متصل شده و آنها را از راه ادرار یا مدفوع دفع می‌کنند.

هنگامی که فلزاتی مثل سرب، جیوه، آهن و آرسنیک در بدن شما انباشته می شوند، قادر هستند سمی شوند. کیلاسیون درمانی یا کیلیت تراپی روشی است که از دارو برای حذف این فلزات استفاده می نماید تا شما را بیمار نکند.

بعضی از پزشکان نیز از آن برای درمان بیماری های قلبی، اوتیسم و آلزایمر استفاده می کنند. اما شواهد خیلی کمی وجود دارد که نشان دهد برای آن شرایط سودمند است. در واقع، کیلیت تراپی قادر هست عوارض جانبی جدی،از جمله مرگ به خصوص اگر به روش اشتباه استفاده شود، ایجاد نماید.

تزریق داخل وریدی برای کیلیت تراپی

تاریخچه کیلیت تراپی

واژه «کیلاسیون» از واژه یونانی «چلوس» (chelos) به معنی «چنگ» گرفته شده است. این اصطلاح به روش پیوند فلز بدن مثل آهن به صورت چنگ مثل به یک ترکیب شیمیایی به نام “عامل کیلاسیون” اشاره دارد.

نخستین استفاده بالینی از کیلیت تراپی در سال 1956 انجام شد، جایی که در 19 نفر از 20 بیمار مسمومیت با سرب که دچار آنژین شدید بودند، از راه این درمان بهبود مشاهده شد. از آن زمان، اثربخشی آن برای مسمومیت با فلزات به خوبی ثابت شده است، اما حمایت و مطالعات در مورد استفاده از آن برای درمان سایر بیماری ها محدود بوده است.

کیلیت تراپی روشی برای درمان مسمومیت با فلزات

کیلیت تراپی چطور عمل می‌نماید؟

کیلیت تراپی از داروهای خاصی استفاده می‌نماید که به فلزات موجود در خون شما می‌چسبند. این داروهای کیلیت‌کننده را از راه یک لوله داخل وریدی (IV) در بازویتان دریافت خواهید نمود. همچنین این دارو به صورت قرص نیز موجود است. بعد از اتصال دارو به فلز، بدن شما هر دو را از راه ادرار دفع می‌نماید. یکی از رایج‌ترین عوامل کیلیت‌کننده مورد استفاده در کیلیت تراپی، اسید اتیلن دی آمین تترا استیک (EDTA) است. EDTA قادر به حذف موادی مثل سرب، آهن، مس و کلسیم از خون است.

سایر عوامل کیلیت‌کننده مورد استفاده عبارتند از:

• دی مرکاپرول (Dimercaprol): این ماده معمولاً برای درمان مسمومیت با آرسنیک، طلا، مس و جیوه و همچنین موارد شدید بیماری ویلسون استفاده می‌شود.

• سوکسیمر (Succimer): سوکسیمر یک عامل کیلیت‌کننده خوراکی است که به طور عمده برای درمان مسمومیت با سرب، به ویژه در کودکان، استفاده می‌شود. سوکسیمر همچنین مسمومیت با کادمیوم، جیوه و آرسنیک را نیز درمان می‌نماید.

• دفروکسامین (Deferoxamine): این ماده در درجه اول برای درمان آهن اضافی در بدن استفاده می‌شود، اما همچنین مسمومیت با روی و مس را نیز درمان می‌نماید.

• پنی سیلامین (Penicillamine): پنی‌سیلامین برای کم شدن ذخایر مس در بیماری ویلسون و درمان اختلالات ایمنی مثل آرتریت روماتوئید و اسکلرودرمی استفاده می‌شود.

• دفراسیروکس (Deferasirox): این ماده برای درمان مسمومیت با سرب استفاده می‌شود. همچنین به روی و مس نیز متصل می‌شود، اما به میزان کمتر.

لازم به ذکر است که عوامل کیلیت‌کننده مورد تایید FDA، تنها با نسخه پزشک و برای شرایط ویژه، مثل مسمومیت با سرب یا آهن اضافی، در دسترس هستند.

در کیلاسیون داروها به فلزات موجود در خون شما می‌چسبند

کیلیت تراپی چه بیماری‌های دیگری را درمان می‌نماید؟

بعضی از پزشکان و شرکت‌های تولیدکننده مکمل ادعا می‌کنند که از کیلیت تراپی برای کم شدن علائم اوتیسم، آلزایمر یا بیماری قلبی استفاده می‌کنند. با این حال، این درمان تنها توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) برای درمان مسمومیت با فلزات تایید شده است. تحقیقات در مورد اثربخشی کیلیت تراپی برای سه بیماری ذکر شده به شرح زیر است:

اوتیسم

استفاده از کیلیت تراپی برای درمان اوتیسم بر این باور استوار است که جیوه موجود در واکسن‌های دوران کودکی سبب ایجاد اوتیسم می‌شود. مطالعات این ایده را رد نموده‌اند. با این حال، بعضی از متخصصان مواظبت‌های بهداشتی همچنان بر این باورند که حذف فلزات از بدن می‌تواند علائم اوتیسم را بهبود بخشد.

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) تأکید می‌نماید که هیچ مدرکی دال بر اثربخشی کیلیت تراپی برای اوتیسم وجود ندارد و حتی شاید خطرناک باشد. یک کودک مبتلا به اوتیسم بعد از انجام این درمان جان خود را از دست داد. AAP به جز در موارد کارآزمایی بالینی، استفاده از کیلیت تراپی برای اوتیسم را توصیه نمی‌نماید.

بیماری آلزایمر

در بیماران مبتلا به آلزایمر، پروتئین‌های غیرطبیعی به نام تاو و بتا آمیلوئید در مغز تجمع می‌یابند و به آن صدمه می‌رسانند. تا به امروز، هیچ درمان قطعی‌ برای توقف یا معکوس کردن این بیماری وجود ندارد.

بعضی از محققان بر این باورند که تجمع فلزاتی مثل مس، آهن و روی نیز شاید در بیماری آلزایمر نقش داشته باشد. اگر این ادعا درست باشد، کیلیت تراپی شاید در درمان آن کاربرد داشته باشد. با این حال، تاحالا هیچ مدرکی دال بر اثربخشی آن وجود ندارد.

بیماری قلبی

بیماری قلبی زمانی ایجاد می‌شود که رسوبات چربی به نام پلاک در سرخرگ‌ها تشکیل شود. این مواد سبب تنگ شدن رگ‌های خونی و کم شدن انعطاف‌پذیری آن‌ها می‌شوند و در نتیجه، جریان خون نماید می‌شود. پلاک‌های عروقی شامل کلسیم هستند. داروی کیلیت‌کننده‌ای به نام EDTA دی‌سدیم به این ماده معدنی متصل می‌شود. هدف از کیلیت تراپی، پاکسازی کلسیم از رگ‌های خونی و در نتیجه، رفع انسداد و بهبود جریان خون است.

در سال ۲۰۰۲، موسسه ملی بهداشت آمریکا (NIH) مطالعه‌ای بزرگ به نام TACT در مورد کیلیت تراپی انجام داد. این مطالعه نشان داد که این درمان تا حدودی خطر حمله قلبی، سکته مغزی و سایر مشکلات قلبی را کم شدن می‌دهد. اما این اثر تنها در اشخاص دیابتی مشاهده شد. این مطالعه نتوانست شواهد کافی برای اثربخشی آن در درمان بیماری قلبی به طور کلی ارائه دهد. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) نیز تاحالا این درمان را برای بیماری قلبی تایید نکرده است.

داروهای کیلیت می‌توانند بعضی از فلزات مورد نیاز بدن را دفع کنند

عوارض جانبی کیلیت تراپی

زمانی که کیلیت تراپی به درستی و برای علت موجه انجام شود، می‌تواند ایمن باشد. شایع‌ترین عارضه جانبی، احساس سوزش در ناحیه‌ای است که سرم تزریق می‌شود. همچنین شاید تب، سردرد، حالت تهوع یا استفراغ ، کم شدن وزن ، فشار خون بالا ، درد شکم و اختلالات دستگاه گوارش را تجربه نمایید.

داروهای کیلیت‌کننده می‌توانند به بعضی از فلزات مورد نیاز بدن مثل کلسیم، مس و روی متصل شده و آن‌ها را دفع کنند. این امر می‌تواند منجر به کمبود این مواد حیاتی شود. همچنین، بعضی از افرادی که تحت کیلیت تراپی قرار گرفته‌اند، دچار کم شدن سطح کلسیم خون و صدمه کلیه شده‌اند.

قبل از انجام کیلیت تراپی می بایست با پزشک خود مشورت نمایید

سوالات متداول در خصوص کیلیت تراپی

1. کیلیت تراپی چیست؟

کیلیت تراپی یک روش درمانی است که از داروهایی برای حذف فلزات سنگین از بدن استفاده می‌نماید. این داروها به فلزات متصل می‌شوند و سپس از راه ادرار دفع می‌شوند.

2. کیلیت تراپی برای چه مواردی استفاده می‌شود؟

کیلیت تراپی برای درمان مسمومیت با فلزات سنگین مثل سرب، جیوه و آرسنیک استفاده می‌شود. همچنین بعضی از اشخاص از آن برای درمان بیماری‌های دیگری مثل اوتیسم، آلزایمر و بیماری قلبی استفاده می‌کنند. با این حال، شواهد علمی کافی برای اثربخشی کیلیت تراپی در درمان این بیماری‌ها وجود ندارد.

3. کیلیت تراپی چطور انجام می‌شود؟

کیلیت تراپی می‌تواند از راه تزریق داخل وریدی (IV) یا به صورت قرص انجام شود.

4. کیلیت تراپی برای چه کسانی مناسب نیست؟

کیلیت تراپی برای زنان باردار یا شیرده، اشخاص مبتلا به بیماری‌های کلیوی یا کبدی و اشخاص مبتلا به بعضی از بیماری‌های دیگر مناسب نیست.

5. قبل از انجام کیلیت تراپی چه اقداماتی می بایست انجام شود؟

قبل از انجام کیلیت تراپی، می بایست با پزشک خود مشورت نمایید تا مشخص شود که آیا این درمان برای شما مناسب است یا خیر. همچنین، پزشک می بایست آزمایشاتی را انجام دهد تا سطح فلزات در بدن شما را تعیین نماید.

6. پس از انجام کیلیت تراپی چه اقداماتی می بایست انجام شود؟

پس از انجام کیلیت تراپی، می بایست مایعات بسیاری بنوشید تا به دفع فلزات از بدن شما کمک نماید. همچنین، می بایست به طور با نظم با پزشک خود ملاقات نمایید تا سطح فلزات در بدن شما را بررسی نماید.

7. کیلیت تراپی چقدر طول می‌کشد؟

زمان کیلیت تراپی به نوع و شدت مسمومیت با فلزات بستگی دارد. به طور کلی، درمان چندین ماه طول می‌کشد.

8. هزینه کیلیت تراپی چقدر است؟

هزینه کیلیت تراپی به نوع و شدت درمان، محل زندگی شما و سایر عوامل بستگی دارد.

9. آیا کیلیت تراپی یک درمان جایگزین است؟

کیلیت تراپی نباید به عنوان جایگزینی برای درمان‌های پزشکی استاندارد مثل جراحی یا شیمی‌درمانی استفاده شود.

10. آیا کیلیت تراپی ایمن است؟

کیلیت تراپی می‌تواند یک روش درمانی ایمن و تاثیرگذار برای مسمومیت با فلزات باشد. با این حال، این درمان می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد و برای همه اشخاص مناسب نیست. قبل از انجام کیلیت تراپی، می بایست با پزشک خود مشورت نمایید تا مشخص شود که آیا این درمان برای شما مناسب است یا خیر.