گوجو ریو: از تاریخچه تا تکنیک‌های حرفه‌ای رزمی

هنر و تکنیک‌های گوجو ریو

هنر و تکنیک‌های گوجو ریو: میراث ژاپنی در دست‌آمد امروزی

بنیان‌گذار گوجو ریو

گوجو ریو چیست؟

گوجو-ریو یکی از سبک‌های کاراته است که در اصل در جزیره اوکیناوا، ژاپن توسعه یافته است. این سبک توسط مایگی چوجون (Chojun Miyagi) در قرن بیستم تأسیس شده و ترکیبی از تکنیک‌های سخت و محکم (Gō, 剛) و تکنیک‌های نرم و صاف (Jū, 柔) را در خود جای داده است. از این رو، نام گوجو-ریو به معنای “سبک سخت و نرم” ترجمه می‌شود.

این سبک بر پایه تفکری فلسفی است که می‌کوشد تا تعادلی بین قوت و انعطاف را در تمرین‌ها و تکنیک‌های خود حفظ نماید. گوجو-ریو از تکنیک‌های دستی، لگدزنی‌ها، ضربات و الگوهای مختلفی تشکیل شده است که همچنین تمرکز بسیاری بر روی تنفس و ارتقاء انرژی دارد.

چوجون مایگی، بنیان‌گذار گوجو-ریو، تلاش نمود تا اصولی را در این سبک که از تجربیات او در کاراته اوکیناوا و تاثیرات فرهنگی ژاپن و چین برآمده بود، ترکیب نماید. او به تدریج تکنیک‌ها و فلسفه‌های خود را در این سبک ارتقا داد و گوجو-ریو به یکی از سبک‌های مهم و شناخته‌شده در دنیای کاراته تبدیل شد.

امروزه، گوجو-ریو به عنوان یکی از سبک‌های پرطرفدار کاراته در سراسر جهان شناخته می‌شود و تعداد بسیاری از انجمن‌ها، مدارس و استادان این سبک را تدریس می‌کنند.

تاریخچه گوجو ریو

تاریخچه گوجو ریو

سبک کاراته گوجو-ریو توسط چوجون میاگی ایجاد شد. چوجون میاگی در تاریخ 25 آوریل 1888 در شهر ناها، جزیره اصلی مجمع الجزایر اوکیناوا به دنیا آمد. او در یک خانواده ثروتمند به دنیا  آمد و در اکتبر 1953 به علت مشکلات قلبی درگذشت. مربی اصلی او کانریو هیگاشیونا بود.

چوجون میاگی تمرینات کاراته خود را حدود سال 1900 در سن 11 یا 12 سالگی با ریوکو آراگاکی آغاز نمود. در سال 1902، در سن 14 سالگی، آراگاکی میاگی را به سنسی کانریو هیگاشیونا معرفی نمود و میاگی تا زمان مرگ هیگاشیونا در سال 1916 به آموزش ناهاته پرداخت.

چوجون میاگی تحت تأثیر هیگاشیونا، نخستین سفر خود به چین را در سال 1915 انجام داد تا تمرینات خود را کامل نماید و یک سال در آنجا بماند. در سال 1921، همراه با دیگر استادان، اوکیناوا-ته (کاراته) را در جریان بازدید امپراتور هیروهیتو از قلمرو اوکیناوا، ضمیمه ژاپن، به نمایش گذاشت. و دوباره در سال 1925 برای شاهزاده چیچیبو. در سال 1927، خود را به بنیانگذار جودو، جیگورو کانو معرفی نمود. در سال 1929، بعد از اینکه در جزیره اصلی ژاپن از او پرسیده شد که سبک خود چیست و پاسخی نداد، سبک خود را گوجو-ریو نامگذاری نمود. نام گوجو از ماده 13 کتاب بوبیشی اوکیناوا، که یک کتاب در مورد هنرهای پزشکی و رزمی چینی است، گرفته شده و به معنای “راه دم و بازدم هم قوی/سخت و هم نرم است” .

گوجو ریوکاراته

دو تاریخ مهم در تاریخ گوجو ریو نشان دهنده پذیرش سبک دفاع شخصی اوکیناوایی در جزایر اصلی ژاپن هستند:

1) سبک گوجو ریو در سال 1933 به طور رسمی به عنوان بودو توسط دای نیپون بوتوکو کای پذیرفته شد.

2) در سال 1998، نسخه جدیدی از این سازمان گوجو-ریو را به عنوان کوریو و شکلی از بوجوتسو تشخیص داد.

در سال 1936، میاگی دومین سفر خود به چین را انجام داد. بعد از درگذشت میاگی در سال 1953، بسیاری از شاگردان او آن را  ادامه دادند، اما جانشینی رسمی نداشتند. شاگردان اصلی او در اوکیناوا عبارتند از: سیکو هیگا، میتوکو یاگی، ایچی میازاتو و سیکیچی توگوچی. در جزایر اصلی ژاپن: گوگن یاماگوچی.

کانریو هیگاونا (Kanryo Higaonna) که در سال 1853 متولد شد و در سن 63 سالگی در سال 1915 درگذشت، از سن هفده سالگی تمرینات خود را با سیشو آراکاکی آغاز نمود. او به چین سفر نمود و ووشوی چینی را مطالعه نمود. او از استاد چینی به نام Xie Zhongxiang یا Ryu Ryu Ko (به ژاپنی) آموخت و مهارت‌هایی از جمله Bai He Quan (سبک جرثقیل سفید) را یاد گرفت. هیگائونا به علت شتاب و قدرت خارق‌العاده‌ای که داشت به شهرت رسید و هنر او به نام “دستهای ناها” شناخته شد. بعد از مرگ هیگاونا، جانشینان برجسته‌ای همچون چوجون میاگی و دیگران نقش او را در ادامه آموزش و توسعه سبک کاراته گوجو-ریو به عهده گرفتند.

ویژگی های گوجو ریو

ویژگی های گوجو ریو کاراته

سبک کاراته گوجو-ریو، همانطور که از نام آن مشخص است، تلاش می‌نماید تا تعادلی مناسب بین استحکام و انعطاف را برقرار نماید. این سبک به شیوه‌های متفاوتی از استحکام و انعطاف استفاده می‌نماید و به دانشجویان خود آموزش می‌دهد که با استفاده از قدرت و زور یا با ترکیب آن با نرمی و شتاب عمل کنند.

یکی از ویژگی‌های مشخص این سبک استفاده از حرکت های دایره‌ای است که از سبک‌های دیگر کاراته که فقط خطی هستند، متمایز می‌سازد. حتی پدافندها نیز دایره‌ای و عریض هستند که به این سبک امکاناتی مثل برجستگی، پیچش و قفل را می‌دهد. این ویژگی‌ها سبب می‌شود که سبک گوجو-ریو در مبارزات از فاصله نزدیک متخصص باشد، که به آن “چیکای مای” (Chikai Maai) نیز گفته می‌شود.

سایر ویژگی‌های این سبک شامل استفاده از پایه‌های مخصوصی همچون سانچین داچی، نکو آشی داچی و شوک داچی  ، استفاده از تنفس عمیق (ایبوکی) به همراه انقباض عضلانی، و استفاده از لگدهای پایین (کانستسو-گری) با هدف زدن به زانوها می‌باشد.

آموزش تکمیلی در سبک گوجو-ریو به شیوه‌ای سنتی انجام می‌شود که به نام “هوجو اندو” (Hojo Undo) شناخته می‌شود. این سیستم شامل تمرین‌های بدنسازی از جمله چیشی، نیگیری گیم، کونگوکن و ایشی ساشی است. همچنین یکی از تکنیک‌های ویژه این سبک، “کاکیه” (Kakie) است که به دانشجویان مهارت‌های نبرد از فاصله نزدیک و تکنیک‌های قفل را آموزش می‌دهد.

سبک‌های کاراته که منشأ آنها منطقه ناها (ناهاته) می‌باشند، از جمله گوجو-ریو، اوئچی-ریو (پانگای-نون)، تون-ریو و ریوی-ریو تأثیر مستقیمی از ووشوی چینی، به ویژه از سبک‌های Bai He Quan و Pangainun، دارند. این سبک‌ها اصالت و ریشه‌های چینی خود را حفظ نموده‌اند و در مقابل نوسازی‌ها و تغییرات غربی مقاومت نموده‌اند.

در خلاصه، سبک گوجو-ریو دارای ویژگی‌هایی از جمله پیگیری نبرد از راه دور، حرکت های دایره‌ای، ضربات کم و جارو، توازن میان قدرت و انعطاف، انقباض عضلانی برو و جو، تنفس صوتی (ایبوکی) و تکمیلی با تجهیزات سنتی است. اصول این سبک در کاتاها (الگوهای تمرینی) نهفته شده‌اند و تأکید بر هماهنگی با طبیعت، جستجوی راه فضیلت و استفاده از تکنیک‌های خاصی مثل “کاکیه” دارد.

سبک کاراته گوجو ریو

سبک کاراته گوجو ریو 

 گوجو-ریو یک سبک کاراته ژاپنی است که تأکید بر ترکیب اصول سختی و نرمی دارد و به عنوان یک راه برای توسعه شخصیت، غلبه بر بدبختی انسان و یافتن آزادی معنوی توصیف می‌شود. مفاهیم مهمی مثل کاتا، تکنیک‌های دفاعی، و اصول ذهنی و بدنی در این سبک مطرح می‌شوند.

کاتاها در گوجو-ریو، الگوهای مشخصی از حرکت های کاراته هستند که ارزش بسیاری در آموزش دارند. این کاتاها برای تمرین‌کنندگان کاراته به منظور تقویت تکنیک‌ها، حرکت های پایه، تنفس، تعادل و دفاع شخصی به کار می‌روند. هر کاتا تمرین‌کننده را با یک نوع موقعیت یا سناریو مخصوص مواجه می‌نماید و تحرکات در آن برای بهبود مهارت‌های رزمی و تنفسی تاکید می‌نماید.

میاگی چوجون، بنیان‌گذار گوجو-ریو، ارزش بالایی به توازن بین تمرینات دفاع شخصی و پرورش روحی و ذهنی قائل بود. او تأکید می‌نمود که پیش از افزایش قدرت بدنی، می بایست عقل و تن آماده و تعادل داشته باشند. او همچنین تاکید می‌نمود که تنفس عمیق و تنفس صوتی (ibuki) نقش مهمی در این سبک دارد.

هنر رزمی گوجو ریو

 این کاتاها شامل: 

کیهونگاتا: به معنای “کاتای اصول” است و پایه و پایه کاتاهای دیگر گوجو-ریو را آموزش می‌دهد.

گکیسای: کاتاهای ابتدایی برای معرفی اصول پایه دفاع شخصی.

سیفا: کاتاهایی با حرکت های شلاق زدن سریع و ضربات مشت به پشت.

سانچین: کاتایی که به عنوان پایه و پایه برای تسلط در سایر کاتاها محسوب می‌شود.

کورورونفا: به معنی “تحمل زیاد و حمله ناگهانی” است. تکنیک‌های آن بر پایه سبک چینی مانتیس در حال عبادت است. ایچی میازاتو متخصص این کاتا بوده‌است.

فوکیوگاتا: کاتایی که به عنوان یک کاراته استاندارد در اوکیناوا برای تربیت بدنی در مدارس مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این توضیحات به طور خلاصه به ویژگی‌ها و ارزش کاتاها در سبک گوجو-ریو و تأکیدات مهم میاگی در توسعه فردی و توازن در زندگی اشاره دارد.

سوالات متداول در خصوص گوجوریو

 گوجوریو چیست و از چه جوانبی تأثیرگذار است؟

گوجوریو یک سبک مهم کاراته است که از ترکیب هماهنگی استحکام و انعطاف پذیری برخوردار است. این سبک به تربیت شخصیت، تقویت بدن و آموزش دفاع شخصی اختصاص دارد و با جستجوی تعادل میان سختی و نرمی فعالیت می‌نماید.

 چه عواملی از گوجوریو یک سبک منحصر به فرد نموده‌اند؟

گوجوریو با استفاده از حرکت های دایره‌ای و دارایی‌های فنی متنوع، تنوعی در کاربرد در مبارزات نزدیک ایجاد می‌نماید. همچنین، تأکید بر تعادل بین قدرت و انعطاف پذیری به طور کلان از ویژگی‌های منحصر به فرد این سبک می‌باشد.

  برای چه در گوجوریو به تربیت عقل و ذهن نیز ارزش داده می‌شود؟

گوجوریو به عنوان یک سبک کامل، به تربیت عقل و ذهن نیز تأکید دارد. این سبک به ارزش پرورش دستور کاراته‌دو نیز می‌پردازد و تعادل بین قدرت بدنی و تمرینات ذهنی را ترویج می‌نماید.

  چطور کاتاها در گوجوریو به کار می‌روند و چه اهمیتی دارند؟

کاتاها در گوجوریو به عنوان جزء اساسی و اصلی از برنامه درسی محسوب می‌شوند. این الگوهای حرکتی به عنوان راهنمایی برای تمرین‌کنندگان عمل می‌کنند و نشان دهنده دانش و تجربه‌های چندصد ساله در این سبک می‌باشند.

 کاتای سانچین چه نقشی در گوجوریو دارد و برای چه آنقدر مهم است؟

کاتای سانچین به عنوان پایه و پایه تمامی کاتاهای دیگر در گوجوریو تلقی می‌شود. این کاتا با آموزش حرکت های پایه، تکنیک‌های اساسی، تولید نیرو و تکنیک‌های تنفس تاثیرگذار، برای تسلط در این سبک ارزش بسیاری دارد.

سخن پایانی نوشته ی گوجوریو

در این نوشته از بیتوته، به بررسی اصول و جوانب مهم سبک گوجوریو در کاراته پرداختیم. این سبک که تلاش می‌نماید تا تعادلی بین سختی و نرمی را در تمرینات خود حاصل نماید، به تربیت شخصیت، تقویت بدن، و تسلط بر مهارت‌های دفاع شخصی می‌پردازد. از کاتاهای اصلی گرفته تا تأکید بر تربیت عقل و ذهن، گوجوریو سعی دارد تا یک تجربه جامع و همگانی از آموزش و تمرین در دنیای کاراته ارائه دهد. امیدواریم که این نوشته به شناخت بهتری از این سبک متنوع و غنی کمک نموده باشد. 

گرد آوری:

منبع : بیتوته