با بیماری پارکینسون آشنا شوید

[ad_1]

آشنایی با بیماری پارکینسون

نشانه ها، علائم و علل بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون (PD) نوعی اختلال تخریب عصبی است که به طور عمده بر سلول های عصبی تولید کننده دوپامین (“دوپامینرژیک”) در منطقه خاصی از مغز به نام جسم سیاه تأثیر می گذارد.

بیماری پارکینسون چیست؟

بیماری پارکینسون یک اختلال پیش رونده سیستم عصبی است که بر حرکت تأثیر می گذارد. علائم به تدریج آغاز می گردد، بعضی وقت ها فقط با لرزش به سختی در یک دست آغاز می گردد. لرزش شایع است، اما این اختلال معمولاً سبب سفتی یا نماید شدن حرکت می گردد.

در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، صورت شما شاید حالت کمی از بیماری را بیان نماید یا حتی نشانه ای نداشته باشد. موقع راه رفتن شاید دستان شما تاب نخورند. گفتار شما شاید شل یا مبهم شود. علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت شرایط شما با گذشت زمان بدتر می گردد.

اگر چه بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما داروها قادر هستند به طور قابل توجهی علائم شما را بهبود بخشند. بعضی وقت ها، پزشک شما شاید جراحی را برای تنظیم مناطق خاصی از مغز و بهبود علائم شما پیشنهاد دهد.

علائم بیماری پارکینسون:

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون قادر هست برای همه متفاوت باشد. علائم اولیه شاید خفیف بوده و مورد توجه قرار نگیرند. علائم بیشتر، از یک طرف بدن شما آغاز می گردد و معمولاً از طرف دیگر حتی بعد از آغاز علائم در هر دو طرف نیز بدتر می ماند.

علائم و نشانه های پارکینسون شاید شامل موارد زیر باشد:

لرزش. لرزش یا لرزیدن معمولاً از یک اندام، بیشتر از دست یا انگشتان شما آغاز می گردد. شما شاید انگشت شست و سبابه خود را به عقب و جلو بمالید، که به عنوان لرزش قرص شناخته می گردد. شاید موقع استراحت دست شما بلرزد.

حرکت آرام (برادیکینزی). با گذشت زمان، بیماری پارکینسون شاید حرکت شما را نماید نماید و کارهای ساده را دشوار و وقت گیر نماید. موقع راه رفتن شاید گام های شما کوتاه شود. شاید بیرون آمدن از صندلی دشوار باشد. موقع راه رفتن شاید پاهایتان را بکشید.

عضلات سفت و سخت. سفتی عضله شاید در هر قسمت از بدن شما ایجاد شود. عضلات سفت قادر هستند دردناک باشند و دامنه حرکتی شما را محدود کنند.

اختلال در موقعیت بدن و تعادل. موقعیت شما شاید خم شود، یا شاید در نتیجه بیماری پارکینسون مشکلات تعادل داشته باشید.

از دست دادن حرکت های خودکار. شاید توانایی انجام حرکت های ناخودآگاه، از جمله چشمک زدن، لبخند زدن یا تاب دادن بازوها موقع راه رفتن را داشته باشید.

گفتار تغییر می نماید. شما شاید قبل از صحبت کردن، آهسته، سریع صحبت نمایید، بد دهنی نمایید یا درنگ نمایید. گفتار شما شاید زیادتر یکنواخت باشد تا اینکه عطف های معمول داشته باشد.

تغییرات نوشتن نوشتن شاید سخت شود و نوشتن شما کوچک به نظر برسد. 

چه موقع به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت داشتن هر یک از علائم مرتبط با بیماری پارکینسون، به پزشک خود مراجعه نمایید – نه تنها برای تشخیص موقعیت خود بلکه برای رد سایر علل علائم.

علائم بیماری پارکینسون

علل بیماری پارکینسون:

در بیماری پارکینسون، سلول های عصبی خاصی (سلولهای عصبی) در مغز به تدریج تجزیه یا از بین می روند. بسیاری از علائم به علت از دست دادن سلول های عصبی است که یک پیام رسان شیمیایی در مغز شما ایجاد می نماید به نام دوپامین. هنگامی سطح دوپامین کم شدن می یابد، سبب فعالیت غیر طبیعی مغز می گردد، منجر به اختلال در حرکت و سایر علائم بیماری پارکینسون می گردد.

دلیل بیماری پارکینسون ناشناخته است، اما به نظر می رسد عوامل مختلفی در این امر نقش دارند، از جمله :

ژن ها : محققان جهش های ژنتیکی خاصی را شناسایی نموده اند که قادر هست سبب بیماری پارکینسون شود. اما این موارد غیر معمول است به جز در موارد نادر با بسیاری از اعضای خانواده که مبتلا به بیماری پارکینسون هستند.

با این حال، به نظر می رسد بعضی تغییرات ژنی، خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می دهد اما با خطر نسبتاً کمی از بیماری پارکینسون برای هر یک از این مارکرهای ژنتیکی مواجه است.

محرک های محیطی : قرار گرفتن در معرض سموم ویژه یا عوامل محیطی شاید خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد، اما خطر نسبتاً ناچیز است.

محققان همچنین متذکر شده اند که بسیاری از تغییرات در مغز اشخاص مبتلا به بیماری پارکینسون رخ می دهد، هرچند علت وقوع این تغییرات مشخص نیست. این تغییرات شامل موارد زیر است:

وجود اجسام لویی. توده های مواد ویژه درون سلول های مغزی، نشانگر میکروسکوپی بیماری پارکینسون است. این اجسام را اجسام لوئی می نامند و محققان معتقدند این اجسام لوئی سرنخ مهمی برای دلیل بیماری پارکینسون دارند.

آلفا-سینوکلئین در بدن لوئی یافت می گردد. اگرچه بسیاری از مواد در بدن لویی یافت می گردد، دانشمندان معتقدند که یکی از آنها پروتئین طبیعی و گسترده ای است که آلفا-سینوکلئین (a-synuclein) نامیده می گردد. این در تمام اجسام لویی به صورت توده ای وجود دارد که سلول ها نمی توانند تجزیه شوند. این در حال حاضر مورد توجه مهم محققان بیماری پارکینسون است.

عوامل خطر بیماری پارکینسون:

عوامل خطر برای بیماری پارکینسون عبارتند از:

سن : جوانان به ندرت بیماری پارکینسون را تجربه می کنند. به طور معمول در اواسط یا اواخر زندگی آغاز می گردد و با افزایش سن خطر افزایش می یابد. اشخاص معمولاً در حدود ۶۰ سالگی یا بالاتر به این بیماری مبتلا می شوند.

وراثت : در صورت مبتلا بودن یکی از نزدیکان به بیماری پارکینسون، احتمال مبتلا شدن به این بیماری را افزایش می دهد. با این حال، خطرات شما هنوز ناچیز است مگر اینکه در خانواده خود بستگان بسیاری با بیماری پارکینسون داشته باشید.

ارتباط جنسی : مردان بیش از زنان به پارکینسون مبتلا می شوند.

قرار گرفتن در معرض سموم : قرار گرفتن پیوسته در معرض علف کش ها و آفت کش ها شاید خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کمی افزایش دهد.

عوارض بیماری پارکینسون

عوارض بیماری پارکینسون :

بیماری پارکینسون بیشتر با این مشکلات اضافی همراه است ، که شاید قابل درمان باشد:

مشکلات تفکر. شما شاید مشکلات شناختی (زوال عقل) و مشکلات فکری را تجربه نمایید. این موارد معمولاً در مراحل بعدی بیماری پارکینسون اتفاق می افتد. چنین مشکلات شناختی جواب چندانی به داروها نمی دهد.

افسردگی و تغییرات عاطفی. شاید افسردگی را تجربه نمایید، بعضی وقت ها در مراحل اولیه است. دریافت درمان افسردگی قادر هست از عهده چالش های دیگر بیماری پارکینسون برآید.

همچنین شاید تغییرات عاطفی دیگری مثل ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه نمایید. پزشکان شاید برای درمان این علائم داروهایی به شما بدهند.

مشکلات بلعیدن با پیشرفت شرایط شاید در بلعیدن دچار مشکل شوید. بزاق شاید به علت نماید شدن بلعیدن در دهان شما جمع شده و منجر به ریزش آب شود.

مشکلات جویدن و غذا خوردن. بیماری پارکینسون در مراحل آخر بر روی عضلات دهان شما تأثیر می گذارد و جویدن را دشوار می نماید. این قادر هست منجر به خفگی و تغذیه نامناسب شود.

مشکلات خواب و اختلالات خواب. اشخاص مبتلا به بیماری پارکینسون معمولاً دارای مشکلات خواب هستند، از جمله بیدار شدن مکرر در طول شب، بیدار شدن زود موقع یا خوابیدن در طول روز.

اشخاص همچنین شاید اختلال رفتار خواب سریع حرکت چشم را تجربه کنند، که شامل عمل کردن رویاهایتان است. داروها شاید به مشکلات خواب شما کمک کنند.

مشکلات مثانه. بیماری پارکینسون شاید سبب مشکلات مثانه شود، از جمله عدم توانایی کنترل ادرار یا مشکل ادرار.

یبوست. بسیاری از اشخاص مبتلا به بیماری پارکینسون به یبوست مبتلا می شوند که دلیل اصلی آن کم شدن شتاب دستگاه گوارش است.

همچنین شاید تجربه نمایید:

فشار خون تغییر می نماید. موقع ایستادن به علت افت ناگهانی فشارخون (افت فشارخون ارتواستاتیک) شاید احساس سرگیجه یا سبکی سر داشته باشید.

اختلال عملکرد بو. شاید در حس بویایی خود دچار مشکل شوید. شاید در تشخیص بوهای ویژه یا تفاوت بین بوها مشکل داشته باشید.

خستگی. بسیاری از اشخاص مبتلا به بیماری پارکینسون به خصوص در اواخر روز انرژی خود را از دست می دهند و خستگی را تجربه می کنند. دلیل آن همیشه مشخص نیست.

درد بعضی از اشخاص مبتلا به بیماری پارکینسون، درد را در مناطق خاصی از بدن خود و یا در سراسر بدن خود تجربه می کنند.

اختلال عملکرد جنسی. بعضی از اشخاص مبتلا به بیماری پارکینسون متوجه کم شدن میل یا عملکرد جنسی می شوند.

پیشگیری از بیماری پارکینسون :

از آنجا که دلیل پارکینسون ناشناخته است، روشهای اثبات شده برای پیشگیری از بیماری نیز به عنوان یک معما باقی مانده است.

بعضی تحقیقات نشان داده است که ورزش با نظم هوازی شاید خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کم شدن دهد.

بعضی تحقیقات دیگر نشان داده است که افرادی که کافئین استفاده می کنند – که در قهوه، چای و کولا یافت می گردد – کمتر از کسانی که آن را نمی نوشند به بیماری پارکینسون مبتلا می شوند. چای سبز همچنین به کم شدن خطر ابتلا به بیماری پارکینسون مربوط می گردد. با این حال، هنوز مشخص نیست که آیا کافئین در واقع از ابتلا به پارکینسون محافظت می نماید یا از راه دیگری با آن ارتباط دارد. در حال حاضر شواهد کافی، برای نوشیدن نوشیدنی های کافئین دار برای محافظت در برابر پارکینسون وجود ندارد.

[ad_2]

منبع : بیتوته