لوگو چشم انداز cheshmandaz.ir

پیشگیری از انتقال ترس های والدین به کودک


جلوگیری از ترس کودکان

ترس یک حس عادی است که از زمان تولد در فرد وجود دارد.

 

 شما می خواهید که بچه شما عادت های خوب شما را بگیرد. اما ترس های و نگرانی هایتان چطور؟ خیلی از والدین شاید متوجه نشوند که به صورت ناخواسته نگرانی ها و ترس های خود را به بچه ها منتقل می کنند. حالا این ترس قادر هست از سفر هوایی، مواد مخدر یا ارتفاع باشد یا به صورت اضطراب در مورد مسایل غیرقابل لمس تر نظیر پول و مهارت های اجتماعی و غیره آشکار شود.

پیشگیری از انتقال ترس های والدین به کودک
کارشناسان می گویند که بچه های جوان به آنچه والدین آنها انجام می دهند و می گویند، عکس العمل نشان می دهند. حالا چه این ها عادت های خوب والدین هستند که می خواهند بچه هایشان را تشویق به انجام آنها کنند یا عادت های بدی هستند که آنها نمی خواهند بچه هایشان آن ها را داشته باشند. دکتر جان مک گریل می گوید:«بچه ها تا هشت سالگی تمامی تجربیات خود را شناسایی و به هم ربط می دهند و آنها را در ناخودآگاه خود و کامپیوترهای درونی شان برنامه ریزی می کنند. ترس های گرفته شده آنها هم در همین جا می مثل. این یادگیری از راه اشاره های شفاهی و غیر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شفاهی والدین به بچه ها شکل می گیرد. مثلا شاید بچه ها در مورد مواد مخدر هنگامی که والدین به آنها می گویند که به پارک نروند چون شاید مواد مخدر آنجا باشند یا هنگامی که پدر و مادری رفتار مضطربانه ای در مورد مواد مخدر دارند، بفهمند و یاد بگیرند.

خوبترین راه برای اینکه مانع از این شوید که بچه ها ترس ها و نگرانی های شما را بگیرند، شناختن و سنجیدن ترس های خودتان است. پزشکان می گویند که والدین می بایست یک سطح مشخصی از خود آگاهی داشته باشند. «شما می بایست چیزی در بچه خود ببینید. و نسبت به آن آگاه باشید.»

البته این مهم ترین بخش است. برای اینکه بعضی وقت ها ترس به حدی ریشه دوانده که به سختی قابل تشخیص است یا شاید برای همه به غیر از شما کاملا غیرمنطقی باشد. یک راه غلبه بر این مشکل این است که والدین از همسر خود سوال کنند که آیا بچه ها نگرانی ها  و ترس های آنها را می گیرند. شاید یک خویشاوند نزدیک هم بتواند در این زمینه کمک بسیاری بکند. 

جلوگیری از ترس کودکان

حس ترس همیشه عادی نیست و بعضی وقت ها شاید برای فرد دردسر ساز باشد

 
دکتر کلودی گولد از بیمارستان نیوتون ولزلی در ماساچوست می گوید اینکه والدین ترس های خود را به بچه ها اعتراف کنند، اشکالی ندارد. اگر قادر هستید ترس خود را به زبان بیاورید. مثلا بگویید که از پرواز کردن می ترسید. به بچه خود توضیح دهید که این برای شما خوب نیست و راههایی برای کنار آمدن با آن پیدا نموده اید. و بگویید که این چیز خیلی ترسناکی نیست. این پزشک می گوید که اگر ترس شما به حدی است که حتی نمی توانید درمورد آن حرف بزنید، بچه شما خودش رفتارتان را مشاهده نموده  و نسبت به آن آگاه می گردد.

دکتر دبی پینکاس هم معتقد است که اشاره به ترس هایتان چه ترس های منطقی و چه غیرمنطقی خوبترین راه کمک به فرزندانتان خواهد بود. «بچه ها نیاز دارند تا ببینند که شما چطور این ترس را کنترل می نمایید. حتی اگر این چیزی است که نسبت به آن می بایست مضطرب شد. این اضطراب موروثی است. اگر بچه شما استرس  واضطراب را ببیند، شاید براساس آن عکس العمل نشان دهند.»

بعضی وقت ها والدین متوجه می شوند که بچه های آن ها یکی از ترس های آنها را گرفته اند. پزشکان می گویند که هراندازه زودتر والدین متوجه این موضوع شوند، سریع تر برای حل آن قادر هستند اقدام کنند. برای اینکه اضطراب بیشتر اوقات تحت اثر این که افراد چه احساسی دارند شکل می گیرد. والدین نیاز دارند تا به بچه های خود کمک نماید تا بر ترس های خود با نگاه به جایگاه هایی که قادر هستند در آنها ریسک های مناسب بکنند، غلبه کنند و کاری کنند که بچه ها با ترس های خود مبارزه کنند. شاید آنها همیشه در این زمینه موفق نباشند ولی حداقل تلاش خود را انجام داده اند. چنین چیزی اعتماد به نفس آنها را هم بالا برده و شجاعت زیادتری در آنها ایجاد می نماید.

متوقف کردن ژن ترس
اگر فرزند شما ترس خاصی دارد چه آن را از شما به ارث برده چه نبرده، این ترس را به عنوان یک موضوع مایه شرم و خجالت به روی او نیاورید و منفی نباشید. به تجربیات او ارزش دهید و کاری نمایید که بتواند ترس خود را بفهمد و آن را کنترل نماید. خودتان را نسبت به این ترس بچه غمگین نشان ندهید. اضطراب شما در مورد رفتار او تنها استرس او را زیادتر می نماید. آهسته باشید و خوبترین راه را برای کمک به بچه خود پیدا نمایید. یک راه برطرف کردن این ترس، مواجه کردن  تدریجی او با ترس است. مثلا اگر بچه از سگ می ترسد، اگر یکی از دوستان شما سگ آرامی دارد، سعی نمایید بچه را کم کم به آن سگ نزدیک نمایید تا اینکه او خودش سگ را به آرامی نوازش نماید.

دکتر پینکاس می گوید: «بچه ها از والدین جدا هستند. هرچه والدین از دید احساسی خودشان را از آنها دورتر کنند زیادتر قادر هستند به بزرگ شدن آنها کمک کنند.»

 

منبع: niniban.com



منبع : بیتوته

بیشتر بخوانید :

آخرین دیدگاه‌ها