فواید دوستی در کودکان

از راه روابط  با دوستان، کودکان قادر می‌شوند تا لذت سهیم شدن، خنده، حمایت …کشف کنند

دوستی در کمک به‌رشد احساسی و اجتماعی کودک ارزش دارد. از راه روابط متقابل با دوستان، کودکان قادر می‌شوند تا لذت سهیم شدن، خنده، حمایت، وفاداری و شادی‌های زیاد را کشف کنند.

آنها از راه دوستی:

– سازگاری در رفتار اجتماعی را تجربه می‌کنند.

– قوانین خود را تعیین می‌کنند، انتخابها را ارزیابی می‌کنند و هنگامی با دشواریها مواجه می‌شوند، تصمیم می‌گیرند.

– دامنۀ وسیع از احساسات عادی مثل ترس، خشم و عصبانیت را تجربه می‌کنند.

– پِی می‌برند چه‌چیزی مناسب است و چه چیزی نیست.

– موفق به‌فهمیدن جایگاه اجتماعی و قدرت اجتماعی می‌شوند: چه کسی موافق جریان است و چه‌کسی مخالف جریان، رهبری و پیروی را درک می‌کنند، تفاوت درس و غیر آن را می‌فهمند.

– با اشخاص، دیدگاه‌ها و جایگاه‌های مختلفی مواجه می‌شوند که هر یک مستلزم رفتارها و تعاملات متفاوتی هستند.

– به‌گروه‌هایی تعلق دارند، بر این اساس حس خودحرمتی آنان تقویت می‌شود.

رفاقت فقط یک چیز تجملی نیست؛ ضرورتی برای رشد روانی سالم است و میتواند منبع شگفت برای نیرویی احساسی باشد که به‌فرزندتان کمک می‌نماید تا اعتماد به‌نفس دائمی را در خود رشد دهد. تحقیقات نشان میدهد که کودکان با دوستان‌شان احساس خوشبختی و اعتماد به‌نفس زیادتر می‌کنند و در بزرگسالی مشکلات اجتماعی کمتری دارند.

از دید رشدی، رفاقت‌ها بیشتر از روندهای زیر پیروی می‌کنند:
– در سن پنج تا نه سالگی، دوستی‌ها معمولاً به‌آرامی و به‌طور اتفاقی شکل می‌گیرند و بیشتر خیلی سریع تغییر می‌کنند. شما روند آن را می‌دانید، فرزندتان ممکن‌است یک روز دوست صمیمی کسی باشد و بعد روز دیگر خوبترین رفیق دیگری باشد.

– از نه سالگی به‌بعد احتمال زیادتری دارد که “خوبترین دوست” داشته باشند و دوستی‌های عمیق‌تری شکل دهند، دوستی‌های بلندمدت‌تر بر مبنای علایق و سلیقه‌های گوناگون.

برای بعضی کودکان دوست شدن، ناراحتی فوق‌‌العاده‌ای ایجاد می‌نماید

 
دوست شدن
فرزندتان ممکن‌است با فقط یک دوست شاد باشد یا بی‌آخر مورد توجه عدۀ بسیاری از دوستانش باشد. بعضی وقت ها نیز ممکن‌است کاملاً تنها به‌نظر برسد، زیرا علایقی متفاوت از بچه‌های هم‌سن خود دارد.

نگرانی از اینکه فرزندتان به‌علت کمبود دائمی دوست آزرده است، کاملاً طبیعی است. این جایگاه میتواند به‌این معنی باشد که او در برابر تنهایی، کمبود عزت نفس و حتی دستاوردهای درسی کمتر، اختلالات غذایی و افسردگی زیادتر صدمه‌پذیر است.

اگر فرزندتان از مصاحبت با خود خوشحال است، عیبی ندارد. نداشتنِ عکس العمل افراطی مهم است. درحالیکه اکثر کودکان خیلی زیاد به‌رفاقت‌ها وابسته‌اند، بعضی اینطور نیستند و کاملاً از این موقعیت خوشحالند.

بسیاری از اینها بزرگسالانی با تدبیر و خلاق می‌شوند. شما فقط هنگامی می بایست دلواپس شوید که فرزندتان از احساس کنار گذاشته شدن یا طرد شدن از طرف دوستان دلخور به‌نظر می‌رسد.

برای بعضی کودکان دوست شدن، ناراحتی فوق‌‌العاده‌ای ایجاد می‌نماید. فرزندتان ممکن‌است خیلی خجالتی باشد – او سختی بسیاری در پیدا کردن دوست دارد. حتی شاید‌تمایلات قلدرمآبانه یا خصمانه داشته باشد که بچه‌ها را به‌کناره‌گیری از او وادار نماید.

به‌فرزندتان کمک نمایید تا دوستانی پیدا نماید که نیاز دارد؛ با استفاده از توصیه2های زیر:
– دربارۀ دوستی صحبت نمایید: خاطرات دوستان دوران کودکی خود را تعریف نمایید و از او در مورد افکار و احساساتش نسبت به‌رفاقتهای جدید بپرسید.

– مهارتهای اجتماعی و رابطۀ معاشرتی را بیاموزید: هنگامی صرف نمایید تا به‌فرزندتان نشان دهید چطور تماس چشمی ایجاد نماید و لبخند بزند و نشان دهد که صمیمی است؛ قوانین اجتماعی اساسی، نقاپیدن چیزها یا صدمه زدن به‌دیگران و مشارکت و همکاری را فرا بگیرد؛ یا گفتن چیزهایی شبیه این را تمرین نماید: سلام، من سام هستم، می‌آیی بازی کنیم؟

منبع: شاد بارآوردن کودکان به‌زبان آدمیزاد

کودک آنلاین

منبع : بیتوته