[ad_1]

جایگاه جغرافیایی و حدود مسجد
مسجدالحرام، در شهر مکه عربستان سعودی میان کوههای ابوقبیس، اجیاد، هندی و عمر واقع است.
حدود کنونی مسجدالحرام: از شرق به کوه ابوقبیس، از غرب به کوه عمر و خیابان شبیکه، از شمال به خیابان شامیه و کوه هندی و از جنوب به خیابان اجیاد و مسفله محدود میشود.
حدود حرم تا مسجدالحرام در نقاط مختلف، متفاوت است: از تنعیم تا مسجدالحرام ۶۱۵۰ متر، از مسجد جعرانه تا مسجد ۱۸۰۰۰ متر، از راه طائف در نقطه هُدی تا مسجدالحرام ۱۵۵۰۰ متر، از راه لیث تا مسجد ۱۷۰۰۰ متر و از راه جده تا مسجدالحرام ۱۱۰۰۰ متر فاصله است.
در خصوص مسجد الحرام:
مسجدالحرام یا مسجد اعظم، بزرگترین مسجد جهان اسلام و قبلهگاه مسلمانان است. مسجدالحرام در شهر مکه در کشور عربستان سعودی قرار دارد. بنابر آموزههای اسلام هر انسان و موجود زندهای که وارد آن شود ایمن است و نباید به او صدمه رسانده شود.
در صدر اسلام، مسجدالحرام خیلی کوچک بود. نخستین بار، عمر بن خطاب دستور داد خانههایی بخرند و بر مساحت مسجد بیفزایند. تا آن زمان، به دور مسجد دیوار نبود. عمر دستور داد دور مسجد دیواری نیز بکشند. عثمان برای مسجد رواق ساخت و بدینگونه قسمتهایی از مسجد سر پوشیده شد. بعد از آن ولید مسجد را به زیبایی بازسازی نمود و ناودان کعبه را با طلا ساخت. از آن زمان تاحالا بارها مسجدالحرام گسترش یافتهاست.

برای چه به خانه خدا «مسجد الحرام» میگویند؟
از امام صادق(علیه السلام) سؤال شد كه برای چه كعبه را «بیت الله الحرام» نامیدهاند؟ حضرت در جواب فرمودند: (لانّه حُرِّمَ عَلی المشركینَ اَن یدْخلوه)؛ چون بر مشركان حرام است كه وارد آن شوند.
در واقع، كلام حضرت اشاره به آیه (یـأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلاَیقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَـذَا) ؛ ای كسانی كه ایمان آوردهاید! مشركان ناپاكند، پس نباید پس از امسال نزدیك مسجدالحرام شوند.

مهمترین بناهای داخلی و اشیای مسجد:
کعبه:
خانه مکعب شکل نامدار که میان مسجدالحرام در شهر مکه قرار دارد. کعبه، قبله و مهمترین عبادتگاه مسلمانان است که زیارت آن از گذر عمل عبادی و فریضه حج به شرط احراز شروطی ویژه مثل استطاعت مالی، یک بار در طول عمر بر هر مسلمانی واجب است.
حجر الاسود:
(صورت عربی آن: الحَجَرُ الأسوَد)سنگی مقدّس، دارای پیشینه کهن و جایگاهی ویژه در فرهنگ اسلامی و مناسک حج. این سنگ در رُکن شرقی کعبه (که به رکن اسود یا رکن حَجَری نیز معروف است) در ارتفاع یک متر و نیم از زمین نصب شده است.
مقام ابراهیم:
منظور سنگی است که میگویند حضرت ابراهیم موقع بازسازی کعبه، زیر پای خود گذاشته تا دستش به قسمت بالای دیوار برسد. به نقلی، این سنگ پیش از اسلام درون کعبه بود؛ اما هنگامی آیه «وَاتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهِیمَ مُصَلًّی» نازل شد، به دستور پیامبر اکرم(ص) آن را از کعبه بیرون آورده در پیرامون کعبه نهادند.
حجر اسماعیل:
حِجْرِ اسماعیل؛ فضای بین کعبه و دیواری نیمدایره را گویند که از یال شمالی کعبه (رکن عراقی) تا یال غربی آن (رکن شامی) امتداد دارد. نام دیگر آن حطیم است و بعضی نیز آن را حظیره خواندهاند. بعد از آنکه حضرت ابراهیم(ع) و هاجر و فرزند شیرخوارشان اسماعیل به وادی مکه رسیدند، با راهنمایی جبرئیل در جایگاه کنونی حجر مستقر شدند. سپس هاجر و اسماعیل، همراه با گوسفندانشان، در همین مکان و در سایبانی که با چوب درخت ساختند، سکونت گزیدند. هاجر و اسماعیل هر دو بعد از وفات در همین مکان دفن شدند.[نیازمند منبع] حجر اسماعیل از دوران پیش از اسلام مورد احترام و تقدیس بود. پیامبر اکرم(ص) نیز، بعد از بعثت، در حجر اسماعیل مینشست و علاوه بر عبادت و تلاوت قرآن، به سؤالات مردم جواب میداد. به نظر نامدار فقهای امامی، به استناد احادیث معتبر، حجر اسماعیل جزء کعبه نیست.
حطیم:
حد فاصل بین رکن حجرالاسود و درِ کعبه را حطیم گویند و در روایات آمده که خوبترین مکان در مسجد الحرام است. علت نامگذاری آن به حطیم این است که مردم در آن جمع میشوند و به یکدیگر فشار میآورند.
زمزم:
چاه آبی در قسمت شرقی مسجدالحرام است که آن را بئر زمزم، چاه اسماعیل، حفیرة عبدالمطلب، شفاء سُقم، عافیه، مَیمونه، طُعم، بَرکة و بَرّة میخوانند. چاه در نزدیکی مقام ابراهیم و در حدود هجده متری کعبه و در زیرزمین قرار دارد.
مستجار:
در گذشته کعبه دو درب داشته است. یکی در دیوار شرقی در نزدیکی رکن حجر الاسود که امروزه نیز وجود دارد، دومین درب در دیوار غربی در نزدیکی رکن یمانی و مقابل در شرقی بوده که در بازسازی قریش این در بسته شد و امروزه جای آن روی دیوار کعبه مشخص است. به محل در غربی مستجار گفته میشود. لمس کردن کعبه در این ناحیه و دعا در آن در دور هفتم طواف مستحب است.
ملتزم:
ملتزم فاصله مستجار است تا رکن یمانی مقابل حطیم. این محل را از آن روی ملتزم مینامند که زائران و حجگزاران در آنجا میایستند و به دیوار ملتزم شده، می چسبند و دعا میخوانند.
بنابر بعضی روایات، پیامبر اکرم(ص) صورت و دستهای خود را بر این قسمت از دیوار میگذاشت. از آن حضرت نقل نمودهاند که در این محل، دعای بندگان مستجاب است. اعتراف به گناه و طلب بخشایش، از اعمال مستحب این محل است.
[ad_2]
منبع : بیتوته
آخرین دیدگاهها