منطقه ی زیرزمینی سیاتل، متشکل از یک سری راهروهای زیرزمینی و سرداب هایی است که در مرکز شهر سیاتل واقع در واشنگتن-ایالات متحده قرار دارد. این منطقه ی زیرزمینی در اواسط دهه ی 1800 هم سطح با زمین بوده و بعد از بالا قرار گرفتن خیابان های شهر بلااستفاده شده است اما در دهه های اخیر به جاذبه ی توریستی مبدل گردیده.
ساختمان های اولیه ی سیاتل چوبی بوده اند. درسال 1889، نجاری به طور تصادفی یک ظرف چسب را واژگون نموده و سوزاند. تلاش برای خاموش کردن آتش با آب منجر به گسترش چسب گریسی مشتعل شد. رئیس اداره ی آتش آدرس به خارج از شهر رفته بود. گرچه اداره ی آتش نشای داوطلب بیان کرد که اشتباهاً به طور هم زمان اقدام به استفاده از شیلنگ های بسیاری نموده است، اما به هیچ عنوان نتوانست کم شدن فشار آب ناشی را جبران نماید، و آتش سوزی بزرگ سیاتل 25 تقاطع شهری را نابود نمود.
تنها جواب مسئولان شهر این بود که در این دوره آتش سوزی های ویرانگر امری عادی است. آنها به جای آنکه شهر را به شکل پیشین آن بازسازی نمایند دو تصمیم استراتژیک اتخاذ نمودند: یکی آنکه تمام ساختمان های جدید می بایست از سنگ یا آجر باشند تا از وقوع بلایی مشابه در آینده پیشگیری شود؛ دیگری آنکه خیابان های جدید یک تا دو طبقه بالاتر از تراز خیابان های قبلی شیب داده شوند. پیش از این قسمت اعظم میدان اولیه روی زمین های ساحلی دستخوش جزر و مد واقع شده بود و در نتیجه بیشتر دچار سیل زدگی می شد. در تراز بندی جدید خیابان ها با دیوارهای بتونی خط کشی و راه بندی شده بودند. این دیوارها راهروهای باریکی بین دیوارها و ساختمان ها ی دو طرف خیابان و نیز “کوچه”ی پهنی ایجاد می نمودند که خیابان در این “کوچه” واقع بود. طاق های آجری، سقف راهروهای زیرزمینی را تشکیل داده و پیاده روهای توخالی خیابان ها را نگاه می داشتند.
در سال 1907 منطقه ی زیرزمینی به دلیل ریسک طاعون ذات الریوی زیر سؤال رفت. زیرزمین ها به عنوان انبار مورد استفاده قرار گرفته موقعیت بدتری پیدا نمودند. بعضی ناحیه ها نیز به مأمنی غیر قانونی برای بی خانمان ها، مرکز استفاده مواد مخدر، میخانه های مخفی و سالن های قمار تبدیل شد. تنها بخش کوچکی از منطقه ی زیرزمینی سیاتل مرمت و برای عموم قابل سیاحت گشته است.
برگرفته از:parsacity.com
آخرین دیدگاه‌ها