این درختان به طور منطقی نباید آنجا باشند، آنها از روز اول در این موقعیت قرار نداشتند، مثل همه درختان دیگر بودند تا اینکه رودخانه ای که در نزدیکی آنها قرار داشت عصبانی و خروشان به سمتشان آمد و آنها را در خود بلعید و به زیر آب برد. آنها حالا مجبورند تا ریشه هایشان را در میان گِل، خاک و شن بدوانند به امید اینکه زنده بمانند.
دریاچه کندی، قزاقستان
دو هزار متر بالاتر از سطح دریا، منطقه ای با 400 متر طول و عمقی که در بعضی نقاط به 30 متر هم می رسد. اینجا دریاچه «کندی» قزاقستان است. شاید مشخصه های ظاهری این دریاچه مثل همه دریاچه های دیگر دنیا باشد اما آنچه در لحظه اول کندی را متفاوت تر و عجیب تر از دیگران در چشم هر بیننده ای نشان می دهد درختانی است که ریشه هایشان را در کف دریاچه دوانده اند اما به گونه ای سر از آب بیرون آورده اند که گویی دکل کشتی هایی غرق شده هستند.
دریاچه کندی
«کندی» جوانترین دریاچه دنیاست که تنها یک قرن از عمرش می گذرد و زندگی اش را مدیون سیلی است که سبب شست و شوی سنگ های آهکی ولغزش آنها شد تا آبی را که پشت شان پناه گرفته بود به این سمت روانه کنند. کندی متولد شد اما تولدش با مرگ درختانی همراه بود که تنها توانستند نوک خود را از آب بیرون نگه دارند، شاخه هایی خشک که تنها پناهگاهی برای شناگران خسته باشند تا زمانی کوتاه دستان خود را دور شاخه ها حلقه کنند.
این دریاچه در فصل های سرد و گرم سال تصاویری متفاوت از خود به نمایش می گذارد. در روزهای گرم تابستان، این دریاچه تصویری از آبی گرم و درختانی سبز را در ذهن بازدیدکنندگانش بر جای می گذارد، در حالی که در زمستان، با سطحی کاملا یخ زده داستانی متفاوت را روایت می نماید. با این حال، دوستداران کندی، در زمستان هم از آن دست نمی کشند. روح ناآرام و ماجراجوی غواصان، آنها را به اعماق یخ زده می کشاند و آنچنان فریفته زیبایی مناظر می شوند که سردی آب را فراموش می کنند.
کامپونگ پوک، کامبوج
در کشور کامبوج، جنگل شناوری وجود دارد که درخیتان آن سر از آب بیرون آورده اند و نمایی زیبا به دریاچه ای که در آن قرار دارند بخشیده اند. کامبوجی ها از این درختان به خوبی مواظبت می کنند و آنها را موجوداتی قابل احترام می دانند.
دریاچه کدو، تگزاس
این دریاچه با آن چهره رمزآلودش مأمن درختان سروی است که در آب و نه در خشکی، زنده اند و به حیات خود ادامه می دهند. این دریاچه در مرز تگزاس با ایالت لوئیزیانا قرار دارد و دریاچه ای طبیعی محسوب می گردد و مساحتی در حدود 25 هزار جریب زمین را به خود اختصاص داده است.
دریاچه بزید، رومانی
حدود 25 سال پیش برای پیشگیری از طغیان رودخانه و سرازیر شدن سیل به دره، سدی در نزدیکی روستای بزید کشور رومانی بنا شد اما سد هم نتوانست مقاومت خوبی در مقابل سیل از خود نشان دهد و با خراب شدنش، روستا و باغ های نزدیکش را زیر آب برد. ساکنان ده پس از اینکه خانه هایشان را از دست دادند مجبوربه نقل مکان به محلی در همان نزدیکی شدند اما درختان نه قدرتی برای رفتن داشتند نه جایی برای ساکن شدن.
همانجا ماندند تا پوسیدند. حالا تنه های پیچ خورده شان مثل دستان چروکیده یک پیرزن از آب بیرون زده و صحنه های زیبایی از تضاد پیری و جوانی را خلق نموده اند. این دریاچه هر ساله میزبان گردشگران بسیاری است که برای دیدن زیبایی های جنگل زیر آب به این منطقه سفر می کنند.
اطراف این دریاچه پر است از فیل هایی که آب بازی می کنند و پرنده هایی که بالای سر آن پرواز می کنند و جنگل زیر آب که زیبایی دو چندانی به دریاچه بخشیده است
دریاچه یوداوالاوه، سریلانکا
با نخستین نگاه به «دریاچه یوداوالاوه» در سریلانکا زیادتر از اینکه حس بودن در کنار یک دریاچه به بیننده منتقل شود، تصویری از یک جنگل انبوه در ذهن شکل می گیرد.
اشتباه نکنید، قبل از اینکه این منطقه نام دریاچه یوداوالاوه را تجربه نماید جنگلی به همین نام در این منطقه وجود داشت، جنگلی که برای طغیان آب رودخانه، تبدیل به مخزن عمیقی از آب شد.
دریاچه یوداوالاوه
حالا، آب ها ساکنان همیشگی این قسمت شده اند و درختان مجبورند وجود این مایع حیاتبخش را همچون هوا، هر لحظه در اطراف خود حس کنند. درختان در اثر هجوم سیل همگی جان خود را از دست دادند وتنها تنه آنها از آب بیرون ماند اما دریاچه با آمدنش حیوانات بسیاری را برای سیراب شدن به سوی خودش جذب نمود. حالا اطراف این دریاچه پر است از فیل هایی که آب بازی می کنند و پرنده هایی که بالای سر آن پرواز می کنند و جنگل زیر آب که زیبایی دو چندانی به دریاچه بخشیده است.
دریاچه پریار، هند
ایالت کرالای هند هم صاحب یکی از جنگل های فرورفته در آب است. دریاچه «پریار» جایی پر آب است که در اثر سیل و طغیان رودخانه در سال 1895 به وجود آمد. دریاچه مساحتی در حدود 55 کیلومتر مربع را به خود اختصاص داده و نامش را از رودخانه ای به امانت گرفته که از آن تغذیه می نماید.
اگر سری به هند زدید وگذرتان به پربار افتاد، حتی اگر نخواستید غواصی نمایید و درختان را از نزدیک لمس نمایید، قادر هستید از کنار دریاچه هم به تماشای این درختان که تمام قد در آب فرو رفته اند بنشینید و لذت ببرید.
دریاچه ولتا، غنا
مسوولان وزارت نیروی جمهوری غنا برای ایجاد سد برق آبی «اکوسومبا» 78 هزار نفر از ساکنان منطقه را مجبور نمودند در سال 1965 میلادی به منطقه ای دیگر نقل مکان کنند و پس از آن بود که 120 روستای کوچک کاملا نابود شدند. با تخریب روستاها، دریاچه ای مصنوعی با 8/462 کیلومتر مربع وسعت روی خط استوا ایجاد شد تا به کمک سد بیاید و نیروی برق سراسر کشور را تولید نماید، دریاچه ای که هزاران درخت را در خود خفه نمود.
حالا و پس از گذشت چند دهه دولت غنا تصمیم گرفته تا 14 هزار متر مربع از این درختان را قطع نماید اما مخالفان این طرح معتقدند تنه هایی که زیر آب باقی خواهند ماند قادر هستند تهدیدی جدی برای تور، قایق و جان ماهیگیران به حساب آیند و با پوسیدن در آب، تعادل زیست محیطی دریاچه ای به این وسعت را به هم بریزند.
منبع:hamshahrimags.com
آخرین دیدگاه‌ها