[ad_1]
بلندترین نقطه کشور نپال قله اورست است
جایگاه جغرافیایی نپال:
نپال کشوری کوهستانی است که هیمالایا مرتفع ترین کوه جهان بخش وسیعی از آن را تشکیل می دهد و تا منطقه ای در جنوب هند به نام کویلابانسا ادامه می یابد. کشور نپال با مساحت ۱۴۰۷۹۷ کیلومتر مربع در جنوب آسیا واقع شده است که در شمال آن چین و در جنوب، غرب و شرق آن هند قرار دارد. ۳۵% از جمعیت ۳۰ میلیون نفری نپال در شهرها و بقیه در کوه ها زندگی می کنند. شهر کاتماندو که پایتخت کشور نپال است، با داشتن حدود ۵ میلیون نفر، پرجمعیت تین شهر این کشور است. آب و هوای کشور نپال در نواحی بلند و مرتفع معتدل و در نواحی خیلی مرتفع سرد است. بلندترین نقطه این کشور قله اورست است که بر پایه پیمایش اخیر با ۸۸۸۴ متر ارتفاع، در مرز تبت و نپال قرار دارد.
نژاد مردم کشور نپال:
نژاد مردم کشور نپال مخلوطی از تبتی و هندی بوده و زبان رسمی آنها، نپالی است که نزدیک به زبان هندی است، البته زبان های دیگری چون گورکهایی و بهاری نیز رایج است. پرجمعیت ترین شهرهای این کشور عبارتند از: کاتماندو، نیپال گنج، بیرگنج و بیرات نگر و زیباترین آنها شهری به نام پوکهرا است. از دید مذهبی نزدیک به ۶۰% مردم نپال هندو (بت پرست)، ۲۲% بودایی، ۱۰% مسلمان، ۵% مسیحی و ۳% سکه و غیره می باشند. اکثر بودایی ها در پایتخت زندگی می کنند که بزرگ ترین معبد آنها «شمبو» نیز در پایتخت قرار دارد که با کمک کشور چین و ژاپن بر بالای کوهی ساخته شده است. ژاپنی ها بدون دریافت هر گونه وجهی خیابان های اصلی، ترمینال و بعضی بناهای دیگر را در پایتخت نپال ساخته اند. اکثر مسلمانان در شهری به نام نیپاگنج (که در مرز هند در جنوب واقع است) ساکن هستند. گروهی از مسلمانانِ دارای فرهنگ و سواد نیز در شهری به نام جنکپور ساکن اند.
نوع حکومت نپال:
نوع حکومت نپال بیش از ۱۲ سال پادشاهی بوده است. کشور نپال منهای شهر کاتماندو، در سال (۱۹۵۱م) استقلال یافت. قبل از (۱۹۵۱ م) تنها پایتخت فعلی یعنی کاتماندو به عنوان کشور نپال شناخته می شد. این شهر هیچ گاه در طول تاریخ مستعمره انگلیسی ها واقع نشده است. فعالیت احزاب در نپال پس از یک همه پرسی در سال ۱۹۸۰م ممنوع شد. اما دیری نپایید که با فشار گروه ها، احزاب توانستند فعالیت هایشان را از سرگیرند و بعد از آن حکومت پادشاهی پایان یافت و امروزه تنها به عنوان نمادی تشریفاتی تبدیل شده است. صاحب قدرت در این کشور همچون کشور هند، نخست وزیر است. مهم ترین احزاب به ترتیب حزب کنگره، حزب کمونیست، حزب امالی و مالی است.
اقتصاد مردم نپال:
مهم ترین صنایع نپال دخانیات، سیب زمینی است
اجناس وارداتی شامل غذا، نفت، ماشین آلات، وسایل نقلیه و وسایل باری از هندوستان و ۲۰% از ژاپن و چین و پاکستان وارد می گردد. حجم مالی واردات کشور نپال به ۵۰۰ میلیون دلار در سال می رسد. صادرات کشور نپال که بیش از ۱۷۵ میلیون دلار است به کشور هند و بعد از آن به چین، ژاپن و پاکستان ارسال می گردد.
مهم ترین صنایع نپال دخانیات، سیب زمینی، ذرت، برنج، روغن گیاهی و صنایع دستی و مهم ترین معادن کشور، آهن، زغال سنگ، یاقوت و سنگ های گران قیمت دیگر است. نزدیک به ۷۵% مردم در بخش کشاورزی مشغول هستند. درآمد سالانه مردم نپال نصف درآمد سرانه هند است و یک روپیه نپالی مساوی با ۱۳ تومان ایرانی است. در حال حاضر سالانه حدود ۵۰۰ هزار نفر از کشور نپال بازدید می کنند که از دید درآمدهای توریستی خیلی حایز ارزش است و یکی از منبع های مهم درآمد، صنعت توریسم است.
فرهنگ مردم نپال:
وضع نپال از دید بهداشتی، تحصیلی، صادرات، واردات و رشد احداث کارخانه ها بعد از آزادی فعالیت احزاب رو به بهبود است. لیکن وضع روستاها و مناطق دور دست فرق چندانی نکرده است، گرچه کمبودهای قابل توجهی در اکثر بخش ها حتی در پایتخت این کشور همچنان مشاهده می گردد. این کشور دارای ۵ دانشگاه بزرگ و کوچک است.
از دید رفتاری مردم نپال بیشتر مردمی سالم هستند و حقوق دیگران را رعایت می کنند. دروغ نمی گویند و خیلی ساده اند. عقیده آنها نسبت به بت پرستی راسخ بوده و در انجام مراسم دینی مقید هستند. به عنوان مثال روزی برای احترام گذاری به مار و روزی برای محترم شمردن مشخص شده است. از دیگر عقاید آن ها این است که هرگاه فردی از خانواده نپالی ها مریض شود و بیماری او طول بکشد، به گونه ای که احساس کنند در حال مردن است، سریعا او را از خانه خارج نموده به کنار رودخانه انتقال می دهند تا فرشته مرگ خانه اش را نبیند، مبادا اشخاص سالم خانواده نیز از دست او در امان نمانند، یعنی مردم با خرافات زندگی می کنند.
موقعیت مسلمانان نپال:
موقعیت شیعیان نپال خیلی فجیع تر از سایر فرقه های اسلامی است
موقعیت مسلمانان نپال از دهه اخیر رو به وخامت گذاشته است. اخیرا هندوهای متعصب هندی با حزب متعصب نپال در یک برنامه ریزی مشترک تلاش دارند تا جامعه مسلمانان در شهر نیپال گنج، از بزرگترین و پرجمعیت ترین شهرهای نپال را از بین ببرند. در یک درگیری که اخیرا مسلمانان شدیدا تحت فشار بودند و مورد حمله آن گروه افراطی قرار گرفتند. بسیاری از مسلمین کشته و زخمی شدند. خانه ها و مغازه های آنان که قبل از حمله شناسایی شده بود غارت و سوزانده شد و مهاجمین زنان و دختران مسلمان را به اسارت گرفتند که تا این زمان نیز اطلاعی از آنها در دست نیست.
در نپال فرقه های مختلفی از مسلمان ها فعال اند که جمعا دارای ۵۸ مسجد و ۸۶ مدرسه اند. اما دو مدرسه ویژه دختران وجود دارد که در آن حدود ۷۰۰ نفر تعالیم وهابیت را می آموزند. این در حالی است که جمعیت مسلمان ها در نپال از ۳ میلیون تجاوز نموده است. در مقابل مراکز آموزشی و معبدهای هندو خیلی زیاد است. به گفته یکی از روزنامه نگاران مسلمان، حکومت و احزاب نه تنها به موقعیت مسلمین توجهی ندارند بلکه برای تضعیف فرهنگ و اقتصاد مسلمین سعی و تلاش فراوانی صورت می گیرد و حتی تبلیغ مذهبی غیر از مذهب هندو در نپال ممنوع است.
موقعیت شیعیان نپال که حدودا در ۶ شهر و روستا ساکن هستند، خیلی فجیع تر از سایر فرقه های اسلامی است، برای نمونه بیست و پنج خانواده شیعی در پایتخت (به جز معدودی) حتی از تعلیمات اولیه دینی محرومند. در بین آن ها و آداب و رسم های هندو به وفور یافت می گردد. بدون ذبح شرعی از گوشت استفاده می کنند و بدون عقد دختری را به عنوان همسر انتخاب می کنند. از حجاب نیز خبری نیست. متأسفانه در بین عامه و بخصوص وهابی ها نامدار است که فرقه ای به نام شیعه در هند وجود دارد که افرادی کافر هستند و به بهانه این که آنها منکر رسالت پیغمبر اسلام می باشند اعلام نموده اند هر کجا آن ها را یافتید بکشید چون جان، مال و ناموس آنها حلال است.
در قانون اساسی کشور، نپال کشوری هندو مذهب شناخته شده است و تنها هندوها و بت پرستان حق ترویج علنی عقاید خود را دارند. از سوی دیگر کسی حق ندارد که مذهب هندو را ترک نموده از آن دست بردارد. برای غیر هندو مذهب مجاز نیست که عقاید هندو را قبول نماید و بت پرست بشود و اگر شخصی، فردی از بت پرستان را به غیر مذهب هندو دعوت نماید و او را از مذهب خود خارج سازد، به ۱۲ سال حبس محکوم می گردد، تا حدی که سفارش هیچ شفیعی حتی مقامات کشور در این مورد تا ۱۲ سال پذیرفته نمی شود.
یکی از بزرگترین مراکز چهارگانه جهانی هندوها در شهر «کاتماندو» قرار دارد. یکی از قوانین این مرکز مهم این است که غیر هندو مذهب حق ندارد به این مرکز و بت خانه داخل شود. این قانون جلوی در ورودی اصلی این بت خانه با حروف بزرگ و روشن نوشته شده است. اگر غیرهندو مذهب داخل بت خانه و معبد شود یک شبانه روز محکوم به حبس می گردد. در عین حال، مسیحی ها با هوشیاری و ظرافت خاصی مشغول به تبلیغ مسیحیت و فراخواندن هندوها به طرف مسیحیت هستند. به طوری که گفته می گردد در ۵۰ سال آینده، نپال به یک کشور مسیحی تبدیل خواهد شد. پایین بودن سطح فرهنگی و اقتصادی مردم نپال از عواملی است که شاید سبب گرفتاری آنها در دام مسیحی ها شوند.
در میان اهل سنت، وهابی ها در تبلیغات از همه موفق ترند. آنها در تبلیغات شان کم و بیش روش مسیحیان را در پیش گرفته اند و به مناطق دور دست سر می زنند و علاوه بر کمک به مردم (بخصوص دیگر مسلمان ها) آیین وهابیت را می آموزند. امروزه وهابیها حدود ۵% جمعیت نپال را تشکیل می دهند و هر روز بر تعدادشان افزوده می گردد به گونه ای که اهل سنت به طرف این فرقه ضاله گرایش پیدا نموده است. وهابی ها در نپال به دو گروه تقسیم می شوند: ۱. جماعت اسلامی؛ ۲. تبلیغی جماعت.
مرکز هر دو گروه در پایتخت نپال است، که یکی در نپال جامعه مسجد (حسینیه سابق شیعیان) و گروه دوم در همان اطراف با یک ساختمان مستقل به فعالیت مشغول اند. قدیمی ترین مسلمانان در نپال،مسلمانان کشمیری با سابقه ۶۰۰ ساله اند، اما وهابی ها از حدود پنجاه یا شصت سال پیش به این منطقه آمده اند.
جاذبه های گردشگری نپال
سوایامبونات
سوایامبونات یکی از جاذبه های گردشگری نپال است
سوایامبونات مجموعه ای مذهبی برفراز تپه ای در دره کاتماندو و غرب شهر میباشد. این مجموعه که برای میمون های مقدسی که در گوشه و کنار آن زندگی میکنند به معبد میمون نیز نامدار میباشد، به گونه ای مقدس ترین معبد بودایی محسوب می گردد. سوایامبونات شامل یک استوپا یا گنبد بودایی، چندین مقبره و معبد که تاریخچه بعضی از آنها به عصر لیچاوی برمیگردد، یک صومعه تبتی، موزه و کتابخانه میباشد.
کاخ موزه نارایانیتی
کاخ موزه نارایانیتی، کاخ اصلی بدستور سلسله شاهان قرن هجدهم در نپال ساخته شد
کاخی که مدتی طولانی بعنوان محل اقامت ابتدایی پیشوایان کشور بوده است. کاخ اصلی بدستور سلسله شاهان قرن هجدهم ساخته شد و در سال ۱۹۳۴ بر اثر زلزله از بین رفت. این کاخ در دهه ۱۹۶۰ توسط بنجامین پولک به سبک معاصر بازسازی شد و بعد از به جمهوری رسیدن کشور، به موزه ای عمومی تبدیل شد. تاج و تخت پادشاهی نپال که به دلایل امنیتی در دید عموم نیستند در این موزه قرار دارند.
کاستامانداپ
کاستامانداپ یکی از قدیمی ترین ساختمان های چوبی دنیا است
کاستامانداپ معبدی سه طبقه برای گوراکنات، یکی از شکل های خدای شیوا است. گفته می گردد این معبد که در قرن شانزدهم به دستور پادشاه لاکسمی نارسینگا مالا و به سبک بتکده های چینی و ژاپنی ساخته شده، یکی از قدیمی ترین ساختمان های چوبی دنیا است. کل بنای معبد از چوب یک درخت واحد ساخته شده. هر ساله جشنی عظیم در این معبد بر پا می گردد و هزاران توریست را به خود جذب می نماید.
معبد پاشوپاتینات
معبد پاشوپاتینات قدیمی ترین معبد هندوی کاتماندوست است
بزرگترین و مقدس ترین معبد هندویی خدای شیوا در جهان است. این معبد که در سواحل رود باگماتی در قسمت شرقی کاتماندو واقع شده است، قدیمی ترین معبد هندوی کاتماندوست و در قرن پنجم بنیان گذاری شده است. بخش اصلی این معبد در اثر تهاجمات قرن چهاردهم مغول ها از بین رفت و معبد فعلی در قرن نوزدهم بنا شده است. فستیوال شیواراتری که سالانه هزاران پیرو هندو را به خود جذب می نماید در این معبد برگزار می گردد.
موزه ملی نپال:
موزه ملی نپال در سال ۱۹۲۸ افتتاح شد
موزه ملی نپال در سال ۱۹۲۸ افتتاح شد و شامل سه ساختمان جودا جایاتیا کالا شالای، گالری هنری بودا و ساختمان تاریخی اصلی میباشد. در این ساختمان بخش تاریخ طبیعی، بخش فرهنگی، بخش تاریخی، بخش تمبر و بخش معاصر در معرض نمایش قرار گرفته اند. جاذبه اصلی این موزه، کلکسیونی از اثرهای هنری تاریخی (مجسمه و نقاشی ها) و مجموعه ای از اسلحه های استفاده شده در قرن هجدهم و نوزدهم میباشد
داراهارا:
برج داراهارا که دارای ۱۱۳ پله مارپیچی و ۲۵ پله خارجی میباشد
داراهارا یا برج بیمسن، برجی ۹ طبقه به ارتفاع ۵۰.۲ متر است. این برج که دارای ۱۱۳ پله مارپیچی و ۲۵ پله خارجی میباشد در سال ۱۸۳۲ به دستور نخست وزیر وقت، بیمسن تاپا ساخته شد. طبقه هشتم، بالکنی دایره ای شکل دارد که نمایی پانوراما به بازدیدکنندگان عرضه می دارد.
[ad_2]
منبع : بیتوته
آخرین دیدگاهها