یک شب پر خاطره در پارک «آب و آتش»

پارک آب و آتش
 اگر در پایتخت زندگی می نمایید، خودتان را از این بهشت محروم نکنید. حتی اگر برای چند روزی به تهران سفر می نمایید، به پارک «آب و آتش» که یکی از خوبترین پارک های تهران میباشد سر بزنید. به بوستانی که حس برگشتن دوباره به مهمانی را به شما می دهد.
 
می بایست بروید به زمین های سبز تپه های عباس آباد، جایی حوالی پارک «آب و آتش». بوستانی سرسبز با معماری متفاوت و چشم نواز. پارکی ۲۴ هزار متر مربعی که انگار روزها و شب ها بین آدم هالذت تقسیم می نماید. فرقی نمی نماید اسکیت سوارهایی باشند که روی سنگفرش های پارک حرکت های آکروباتیم می زنند، خانواده هایی که زیر چادرها و آلاچیق ها دور هم جمع می شوند یا آدم هایی که از لابلای توپ های بدمینتون بازها که به روی هوا به این طرف و آن طرف می روند می گذرند.

گشت و گذار در این پارک جان می دهد برای آدم هایی که عشق پیاده روی دارند یا می خواهند با دوچرخه لابلای درخت ها و آدم ها چرخی بزنند.برای آنهایی که می خواهند همنشینی جنبش و هیاهو با سکون و آرامش را تجربه کنند. اگر در پایتخت زندگی می نمایید، خودتان را از این بهشت محروم نکنید. حتی اگر برای چند روزی به تهران سفر می نمایید، به پارک «آب و آتش» سر بزنید. به بوستانی که حس برگشتن دوباره به مهمانی را به شما می دهد.

پارک آب و آتش کجاست؟
بوستان حضرت ابراهیم (ع) در شمال مجموعه تفریحی اراضی عباس آباد قرار گرفته. در ضلع جنوبی بزرگراه شهید حقانی، در فاصله بین چهار راه جهان کودک و ایستگاه مترو شهید حقانی.
 
با وسایل نقلیه عمومی چطوری برویم؟
خط شماره یک مترو شما را به پارک می رساند. ایستگاه مترو شهید حقانی از قطار پیاده شوید و با پرداخت ۵۰۰ تومان ناقابل سوار تاکسی هایی شوید که از میدان ونک به سمت حقانی شرق حرکت می کنند. تاکسی ها شما را جلوی در اصلی پیاده می کنند. اگر حال و انرژی اش را دارید قادر هستید از ایستگاه مترو تا در ورودی پارک را پیاده بروید.فقط ۱۰ دقیقه راه دارید.
 
با خودروی شخصی چطوری برویم؟
می بایست در راه غرب به شرق بزرگراه شهید حقانی، پس از چهار راه جهان کودک وارد خیابان دیدار شوید. خیابانی که در ضلع غربی پارک، درست پس از چهار راه جهان کودک و نرسیده به پل عابر پیاده قرار دارد. خودروی مبارک را هم قادر هستید در حاشیه همین خیابان دیدار پارک نمایید یا وارد پارکینگ عمومی بوستان حضرت ابراهیم (ع) شوید.

 دیده بان شو
پارک آب و آتش و بوستان بنادر به هم چسبیده اند. مرز بین این دو پارک یک برج فانوس است. برجی شبیه برج های فانوسی که در کارتون ها دیده اید یا در قصه ها خوانده اید.

 استوانه ای و سفید اما نه چندان بلند با ۱۲ متر ارتفاع. یک برج فانوس دریایی که میتوان از راه پله های مارپیچ آن بالا رفت و منظره های پارک را دید زد. آدم ها را و بزرگراه ها و خیابان هایی را که از دور و بر پارک می گذرند. با بالا رفتن از برج ارتفاع بسیاری نخواهید داشت اما نمای ۳۶۰ درجه ای منطقه زیر نگاه شماست.

  آب پرتقال روی عرشه
معماری پارک آب و آتش حسابی چشم نواز است. طراحی هایی که هنگامی در چشم شما می افتند، نمی گذارند به سادگی از آنها بگذرید. حتی برای کافی شاپ آن هم یک سازه زیبا طراحی شده. یک کشتی که قادر هستید روی آن انواع و اقسام نوشیدنی ها و دم نوش ها را میل نمایید. علاوه بر این کشتی که در انتهای پارک قرار گرفته، دو بوفه دیگر هم در کنار زمین اسب سواری و نزدیک پل طبیعت وجود دارد که انواع خوردنی ها و خوراکی ها در آنها پیدا می گردد.
 
از من بگذر
ابعاد اراضی عباس آباد خیلی بزرگتر از خیالات و تصورات شما است. اگر دلتان خواست کمی از پارک بیرون بزنید و به همسایه کناری اش، به پارک طالقانی سر بزنید، می بایست از پل آب و آتش بگذرید. پلی ۲۹۶ متری که بین پارک طالقانی و میدان ورودی پارک آب و آتش قرار گرفته و علاوه بر اتصال فضاهای فرهنگی و طبیعی اراضی عباس آباد راه را برای عبور عابران پیاده و دوچرخه سواران از میدان ونک تا ایستگاه مترو میرداماد و روی دره مدرس آسان می نماید. (این پل به زودی افتتاح می گردد.)
 
یورتمه برو!
جایی بین چادر نمایش و راپل، قادر هستید تهران قدیم را تجربه نمایید. تجربه لذتبخش درشکه سواری را. اسب ها شما را دور پارک چرخ می دهند و برمی گردانند به نقطه اول، جایی در ضلع جنوب شرقی پارک که آنها و کالسکه هایشان را نگه می دارند. ظرفیت هر کدام از این کالسکه ها ۱۸۰ کیلوگرم است؛ به اندازه دو نفر و یک کودک زیر ۱۰ سال. اسب های اینجا هم کوچک هستند. اسبچه های خزری که شما را از ایستگاه کالسکه در پارک آب و آتش تا پل ابریشم و بوستان بنادر می برند. مسیری سنگفرش شده که از کنار آلاچیق ها، لانه کبوتر و برج فانوس می گذرد.

در ابتدای همین راه، جایی نزدیک ایستگاه درشکه جایی هم برای آموزش اسب سواری تدارک دیده شده. برای سوار شدن اسب های اصیل ایرانی، ترکمن و عرب که قد بلند و بالا و کشیده دارند و مدام شیهه می کشند و بر زمین سم می کوبند. مانژ کوچک بوستان آب و آتش، شما را در قلب پایتخت، اسب سوار می نماید، تجربه ای که در هیچ پارک دیگری به دست نمی آید.

 راننده سرخود!
اسکیت چرخ دار، دوچرخه ای ایستاده و بی صندلی یا دوچرخه برقی؛ روی این دستگاه تکنفره همه این اسم ها را میتوان گذاشت اما حرفه ای ها می گویند می بایست اسمش را «خودران» گذاشت.

  وسیله ای نسبتا عجیب که روی دو چرخ و یک محور تعادلی حرکت می کندو قادر هستید با آن به آسانی در گوشه و کنار پارک گشت بزنید. البته اگر قد کسی که می خواهد از آن استفاده نماید به ۱۳۵ سانتی متر و سن او به ۱۵ سال رسیده باشد.

استفاده از آن خیلی راحت است. قبل از آغاز حرکت هم جناب متصدی روشنتان می نماید که با چه دستگاهی طرف هستید و قلق های حرکت با آن را به شما آموزش می دهد. برای سوار شدن فقط کافی است که با تقسیم کردن وزن، تعادلتان را روی آن حفظ نمایید چون دو چرخ این دستگاه در طول آن قرار نگرفته. خودران ها رقیب درشکه هایی هستند که در پارک چرخ می زنند. تقابل سنت و مدرنیته. مثل اسم پارک!

 ستون های آتش
از سمت بزرگراه حقانی یا خیابان دیدار جنوبی که به پارک برسید به برج های آتش برمی خورید. به چمن زارها و درختان زیبا که از بین آنها مشعل های آتش قد کشیده اند. هوا که رو به تاریکی می رود، مشعل ها جان می گیرند. کم کم می غرند و هر نیم ساعت یک بار ناگهان آتش از دهانه های آن ۴ برج شعله می کشد. شعله هایی ۱۰ متری با حرارتی زیاد. تقابلی تماشایی میان فواره های آب و شعله های آتش. احتمالا اینجاست که به حکمت نامگذاری این پارک به نام بوستان حضرت ابراهیم (ع) پی می برید.

 پرواز را برای بسپار
آموزش راپل و حرکت با یک طناب و قرقره در پارک آب و آتش هم جایی حوالی برج فانوس در نظر گرفته شده تا هیجان معلق ماندن میان زمین و هوا را تجربه نمایید. یک نمونه در ابعاد خیلی کوچحک و ارتفاع کم که شما را سرگرم و هیجان زده می نماید.

اسم اینجا را «تیرول» گذاشته اند یکی از وسوسه انگیزترین تفریحات موجود در پارک. کافی است در صف مربوطه باستید تا نوبت شما برسد. بعد روی تپه ای بلند می روید و با یک دستگیره که با قرقره به طنابی بلند وصل شده، آویزان می شوید و سر می خوئرید به سمت پایین به طرف تپه دوم که از اولی کوتاه تر است.

شرط استفاده از این راپل داشتن قدی کمتر از ۲ متر و وزنی پایین تر از ۱۲۰ کیلوگرم است. آنهایی هم که از ارتفاع می ترسند یا ناراحتی قلبی دارند حق استفاده از تیرول را ندارند. اگر این شرایط را داشته باشید، احتمالا شما هم مثل بقیه بین زمین و آسمان از هیجان و ترس و لذت جیغ خواهید کشید. یک جیغ ممتد و بنفش.

 فواره های آب
شبیه فیلم هاست. فیلم های ژانر وحشت که ناگهان زمین ترک می خورد و آب با فشار به آسمان پرت می گردد. به طرف مردمی که روی آن راه می روند و زهره ترک شده اند! اینجا اما از ترس خبری نیست. همه چیز در هیجان خلاصه می گردد. در لذت برذدن از یک آب بازی بی ترس!

جایی حوالی ستون های تنومندی فلزی که زبانه های آتش از آنها شعله می کشد، سورخ هایی در زمین هست که احتمالا بچه هایی را مشغول خیره شدن به آنها می بینید. آنها منتظر هستند که موعقد مقرر برسد و ناگهان آب با شدت از زمین به بالا پرتاب شود.
 

منبع:javan.hmg.ir
tebyan.net

منبع : بیتوته