[ad_1]
دریای مرده نام عجیب و شگفت انگیزی است اما روی نقشه جغرافیایی دنیا، این نام به صورت لکه ای آبی رنگ در نزدیکی اردن مشخص شده است. دریایی که عرب ها به آن بحرالمیت می گویند و اروپایی ها Dead lake.
دریای مرده در کرانه باختری رود اردن قرار دارد و در بعضی منبع های از آن با نام دریاچه نمک یاد شده است. سواحل اطراف آن پست ترین نقطه ی خشکیهای زمین است. ارتفاع گودترین نقطه آن ۴۲۲ متر کمتر از سطح دریا است. بیشترین عمق آب تا این زمان از ۳۷۸متر بالاتر نبوده است. ۶۷کیلومتر طول و ۱۸ کیلومتر عرض دارد. حجم آب دریاچه ۸۱۰ میلیون متر مکعب است.
این دریاچه با ۳۳,۷درصد غلظت مواد محلول شورترین دریاچه ی دنیاست. به علت ارتفاع پایین این منطقه از سطح دریا، پساب کشاورزی و پساب ناشی از خاکشویی مناطق دورتر به صورت چشمههایی در کف این دریاچه به آن وارد میشود. اما خشکی هوا و آفتاب گرم این منطقه باعث می گردد که روزی ۲ سانتیمتر از ارتفاع این دریاچه کم (آب بخار) شود.
پسابهای کشاورزی شامل مقدار بسیاری املاح معدنی هستند. تبخیر گسترده و ورود دائمی آب شور سبب بالا رفتن شدید غلظت آب و جرم حجمی آن شدهاست، به گونهای که انسان در این آب شناور میماند.
با آنکه در میان هر سه ملکول در آب این دریاچه تنها دو تایشان ملکول آبند، بر روی سنگهای اعماق این دریاچه بیوفیلمهای سبز و باکتریهای سولفیدخوار زندگی میکنند و گاه که موقعیت آب مساعد باشد، رویش آغازیان سبب به رنگ سرخ درآمدن آب دریاچه میشود.
طومارهای عجیب
در سال ۱۹۴۷ میلادی در منطقه قمران در فلسطین و در کرانه دریای مرده، طومارهایی کشف شد که در تحقیقهای مربوط به آئین یهودیت و مسیحیت ارزش به سزائی داشت. چوپانی از قبائل بومی ساکن این منطقه بز گلهاش را گم مینماید. موقع جستجو جهت یافتن آن، به غاری میرسد. سنگی را در این غار میاندازد. در این موقع صدای برخورد این سنگ با ظرفی سفالین، سبب کنجکاوی او میشود. بعد از ورود به این غار، خمرهای سفالین در این غار مییابد که درون آن طومارهای قدیمی وجود داشت. و این سرآغاز کشفیات طومارهای دریای مرده بود. بعد از این که مسئولین محلی، پی به وجود این طومارها میبرند، عملیات باستانشناسی را در این منطقه آغاز میکنند. تا سال ۱۹۵۸ کلّ طومارهایی که در یازده غار از غارهای این منطقه قرار داشت، کشف میشوند.
یافتهها شامل بخشهایی از تقریباً تمامی کتابهای موجود در عهد عتیق (به استثناء کتاب استر) میباشد. این موضوع ارزش شایانی دارد زیرا نسخههای در دست پژوهندگان، پیش از این اکتشافات، قرنها دیرتر نوشته شده بودند. این موضوع قابلیت مقایسه نسخههای کنونی عهد عتیق با نسخ قدیمی آن را فراهم مینماید.
جایی که حیات معنا ندارد
«دریای مرده » تنها دریاچه در روی زمین است که هیچ گیاه یا جانوری در آن زندگی نمی نماید و به همین علت آن را چنین نامیده اند. دریای مرده، در واقع، دریاچه ای نمکی بین اردن و فلسطین اشغالی است.
البته در زمستان و بهار، کمی به مقدار آب موجود در دریاچه افزوده می گردد، اما چون غیر از رود اردن و چند آبراه کوچک دیگر، هیچ رودی به آن وارد نمی شود، همیشه مقدار آب آن کم و غلظت نمکش خیلی زیاد است. میلیون ها سال پیش، سطح دریای مرده ۴۲۷ متر بالاتر از جایگاه کنونی بوده است. در آن زمان، جانوران آبزی در این دریا زندگی می نمودند. اما ناگهان نوعی خشکسالی رخ داد، آب دریاچه تبخیر شد و شرایط زیستی آن به صورت کنونی درآمد.
بسته بودن این دریاچه و تبخیر شدید آب باعث می گردد که مقدار نمک و کانی های محلول در آن بی وقفه افزایش یابد. مقدار نمک و کانی های محلول در آن بی وقفه افزایش یابد. مقدار نمک این دریاچه از هر دریای دیگری زیادتر است. و چون این املاح شامل مقادیر بسیاری کلرید منیزیم و دیگر مواد سمی هستند، انسان را بیمار می کنند. به باعث وجود همین نمک و مواد سمی، هیچ موجود زنده ای نمی تواند در این دریاچه بماند. حتی ماهی ها و دیگر موجودات آبزی که از راه رود اردن به این دریاچه راه می یابند، به محض رسیدن به بحرالمیت می میرند.
برگرفته از: لحظه آخر، کتاب ۳۶۵ سوال و جواب علمی
تبیان
[ad_2]
منبع : بیتوته
آخرین دیدگاهها