[ad_1]
هشت شهرمرموز دنیا را تماشا نمایید! + عکس
در بسیاری از نقاط دنیا شگفتی‌های بسیاری به عنوان نقاط توریستی شناخته می‌شوند. با این حال شهرهایی وجود دارند که بسیاری از مردم آنها را به عنوان شگفتی‌های گردشگری می‌شناسند. شهرهایی وجود دارند که عده‌ای معتقدند در آنها روح پیدا می‌شود! این که چقدر این اعتقاد درست است یا نه به کنار، اما هریک از این مکان‌ها برای خودشان داستانی دارند. این قصه هشت شهر مرموز دنیاست. احتیاط نمایید!
شهرهایی که در این نوشته می‌بینید همه روزی روزگاری برای خود اعتباری داشته‌اند اما کم کم دوران آنها به سر رسیده و حالا از آنها ویرانه‌هایی باقی مانده است که گاهی می‌شود مقصد گردشگران.
قصه بنیان گذاری این شهرها، همچون زوال آنها خواندنی است. سود اقتصادی سبب می‌شود روزی مردمانی در مکانی گردهم آیند و شهری را به‌وجود آورند و تمام شدن بهره اقتصادی، شهری سبز و خرم را به برهوتی بی‌آب و علف تبدیل نموده است. این قصه شهرهای مرموزی است که حالا از آنها تقریبا چیزی باقی نمانده.
بادی – کالیفرنیا
نزدیکترین شهر: بریج پورت – کالیفرنیا – جمعیت:۵۷۵ نفر
بنیان گذاری: می‌گویند شخصی به نام «بودی دبلیو» در تپه‌های بایر و مرتفع این منطقه در سال ۱۸۵۹ طلا کشف نموده است. با این حال این منطقه تا سال ۱۸۷۶ ناشناخته و گمنام باقی می‌ماند تا اینکه رگه قابل‌‌توجهی از سنگ‌های معدنی در این منطقه پیدا می‌شود و این شهر آغاز به پیشرفت می‌نماید. در سرشماری‌ای که در سال ۱۸۸۰ انجام شد، جمعیت کنت‌نشین «مونو» ۷ هزار و ۸۲ نفر بوده که اکثر آنها هم در همین «بودی» زندگی می‌نموده‌اند.
زوال: درآغاز سال‌های ۱۸۸۰، معدنچی‌ها کم‌کم از این شهر دور شدند تا در جایی دیگر در پی ثروت بگردند. شهر به تدریج ویران شد و در سال ۱۹۴۲، آخرین معدن موجود در این شهرهم تعطیل شد.
موقعیت فعلی: مالکان زمین‌های این منطقه نگهبان‌هایی را استخدام نموده‌اند تا از ساختمان‌های سالم آن مواظبت کنند. در سال ۱۹۶۲ این شهر به «پارک تاریخی بودی» تبدیل شد. حالا گردشگران در جاده‌های خاکی این شهر گام می‌زنند و حتی می‌توانند وارد بعضی ساختمان‌ها هم شوند. بلیت ورودی این ناحیه ۷ دلار برای بزرگسالان و ۵ دلار برای کودکان ۶ تا ۱۶ ساله و برای بقیه مجانی است.
بولوویل- فلا
نزدیکترین شهر: فلاگلر بیچ- فلا- جمعیت: ۵۴۷۸ نفر
بنیان گذاری: «چارلی بولو» نزدیک به ۴۷۰۰ هکتار زمین را در سال ۱۸۲۱ خرید و با ایجاد مزارعی به تولید نیشکر، پنبه و برنج پرداخت. پسر او «جان» کارخانه بزرگ تولید شکر را بنیان گذاری نمود و این گونه این منطقه رونق فراوانی گرفت.
زوال: پیمان «جان بولو» با سرخپوستان منطقه زمانی بهم خورد که دولت ایالات متحده بومیان این منطقه را مجبور نمود که به سمت غرب رودخانه می‌سی‌سی‌پی بروند. این پاک‌سازی نژادپرستانه
دو کاشف در اوت ۱۹۰۴ دقیقا در شرق دره «مرگ» موفق به کشف طلا شدند. در بین تپه‌های این منطقه کمپ‌های معدنچیان برپا بود و در این میان یکی از کمپ‌ها، ریولیت، خیلی سریع‌تر از دیگر کمپ‌ها پیشرفت نمود.
سبب بروز دومین جنگ بین سرخپوستان این منطقه و ماموران دولتی شد. درگیری‌های پراکنده سال ۱۸۳۶ سبب شد که سرخپوستان مزارع و کارخانه «بولو» را آتش بزنند تا بردگان هم قبیله خود را آزاد کنند.
موقعیت فعلی: این منطقه نیز به پارک تاریخی تبدیل شده است. هنوز بین درخت‌های بلند بلوط می‌توان ویرانه‌های کارخانه «بولو» را یافت. بیلت ورود به این منطقه ۴ دلار است.
ایندیپندنس- کولو
نزدیکترین شهر: آسپن- کولو- جمعیت: ۶۰۸۹ نفر
بنیان گذاری: ۴ ژوئیه ۱۸۹۷، کاشفان در ارتفاع بیش از ۱۰ هزار و ۹۰۰ پایی کوهستان‌های «روشوز»، نزدیک به جایی که امروز «ایندیپندنس پس» نامیده می‌شود، طلا پیدا نمودند. با این اتفاق جمعیت این منطقه خیلی زود به ۳۰۰ نفر رسید و رشد آن متوقف هم نشد. در سال ۱۸۸۲، آمارها نشان می داد که شهر بالغ بر ۱۵۰۰ ساکن دارد.
زوال: زمستان‌های فوق‌العاده سرد سبب شد که معدنچیان به شهرهای مجاور که آب و هوای معتدل‌تری داشتند بروند. زمستان سخت سال ۱۸۹۹، مرگ رسمی این شهر رخ داد: همه ساکنان آن را ترک نمودند و خیلی زود شهر متروکه شد.
موقعیت فعلی: انجمن تاریخی آسپن در «جشن کار» که نیمه‌های ماه ژوئن برگزار می‌شود، گردشگران را به دیدن این شهر می‌برد. سه دلار مبلغی است که برای گذر از دروازه‌های این شهر می بایست پرداخت.
کاهابا- آلاباما
نزدیکترین شهر:سلما- آلاباما- جمعیت: ۲۰ هزار نفر
بنیان گذاری: احتمالا سرخپوستان آمریکایی از سال‌ها قبل در این منطقه زندگی می‌نموده‌اند. هنگامی آلاباما در سال ۱۸۱۹ به ایالت تبدیل شد، جیمز مونرو، پنجمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده، ۱۶۲۰ هکتار از زمین‌های بایر در پیوندگاه دو رودخانه «کاهابا» و «آلاباما» را به عنوان مرکز ایالت انتخاب نمود.
زوال: نمایندگان سنا پایتخت را در سال ۱۸۲۶ به «توسکالوسا» تغییر دادند و همین بهانه کافی بود تا این شهر را محو نماید. طولی نکشید که شهر تقریبا خالی از سکنه شد. اما با این حال دوبار دیگر این شهر جان گرفت: بار اول به عنوان مرکز تجارت و حمل پنبه و سپس در مقطعی دیگر پس از جنگ انفصال (نبرد میان شمال و جنوب ایلالت متحده آمریکا در سال‌های ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵) به عنوان روستایی برای برده‌های آزاد شده مورد استفاده قرارگرفت. سرانجام ساکنان این شهر به سلما و شهرهای مجاور رفتند. سال ۱۹۰۰ را می بایست سال نابودی قطعی این شهر دانست.
موقعیت فعلی: امروزه با نام «پارک کهن باستان‌شناسی» شناخته می‌شود و کمیسیون تاریخی آلاباما روی آن نظارت دارد. ورود به این مکان تاریخی مجانی است. گردشگران می‌توانند در ویرانه‌های تاریخی این شهر، یک گورستان و کوره‌های راه‌های آن پرسه بزنند.
پی‌مانت- وی یومینگ
نزدیکترین شهر: فورت بریجر- وی‌یومینگ- جمعیت: ۳۹۹ نفر
بنیان گذاری: عده‌ای از سربازان برای اینکه از بین جنگل‌ها راه عبور و مرور به وجود بیاورند این شهر را بنیان گذاری نمودند. این شهر خیلی زود پیشرفت نمود و با افتتاح راه‌آهن به عنوان مرکزی برای توقف قطارها و پرکردن سوخت و تامین آب مورد استفاده قرار گرفت. به گزارش اقتصاد ایران آنلاین،نزدیک به ۴۰ کوره برای تولید زغال‌چوب مورد استفاده قطارهای بخار در این منطقه فعالیت می‌نمودند. حدود ۲۰ خانه نیز در این شهر ساخته شد.
زوال: در سال ۱۹۰۱ تونلی در چند مایلی پی‌یه‌مون حفر شد که از آن راه آهن عبور می‌نمود. با این اتفاق عبور و مرور در راه جدید افزایش
در سال ۱۹۸۲ پارکی در این شبه‌جزیره ساخته شد که نخست به نام «استیپل‌چیس پارک» شناخته می‌شد و بعدها «پلیشور بیچ پارک» نام گرفت. این پارک در سال ۱۹۵۰ بسته شد.
یافت تا اینکه در سال ۱۹۴۰ پی‌یه‌مون کاملا از سکنه خالی شد.
موقعیت فعلی: از میان ۴۰ کوره تولید زغال، تنها سه کوره باقی مانده است. این کوره‌ها ۳۰ متر قطر و ۳۰ متر ارتفاع دارند. این منطقه را با همین کوره‌ها می شناسند که روزی قلب تپنده این منطق بودند. بازدید از این منطقه مجانی است.
پلژر بیچ
نزدیکترین شهر: بریج‌پورت- جمعیت: ۱۴۴۲۹۹ نفر
بنیان گذاری: شبه جزیره The ۶۳-acre در حاشیه Long Island Sound با نوار باریکی از ساحل به شهر
«استرات‌فورد» و با پلی چوبی به «بریج‌پورت» متصل می گردد. در سال ۱۹۸۲ پارکی در این شبه‌جزیره ساخته شد که نخست به نام «استیپل‌چیس پارک» شناخته می‌شد و بعدها «پلیشور بیچ پارک» نام گرفت. این پارک در سال ۱۹۵۰ بسته شد. هنوز حدود ۴۵ کلبه توریستی در این مکان باقی مانده اند.
زوال: پل پوبی «بریج‌پورت» تنها راه دسترسی به «پلیشور بیچ» با وسیله نقلیه موتوری بود. این پل ۲۵۰ متری در سال ۱۹۹۶ در آتش سوخت و دیگر ساخته نشد. راه‌های دسترسی دیگر به پلیشور بیچ استفاده از قایق و یا پای پیاده است. این‌گونه کلبه‌های توریستی این منطقه بلاستفاده ماندند.
موقعیت فعلی: سیاستمدران به مناسبت‌های مختلف درمورد بازسازی پل یا برقراری یک تاکسی دریایی بحث می‌کنند اما پیشرفت کار خیلی نماید است.
ریولیت- نوادا
نزدیکترین شهر: بیتی- نوادا- جمعیت: ۱۰۰۵ نفر
بنیان گذاری: دو کاشف در اوت ۱۹۰۴ دقیقا در شرق دره «مرگ» موفق به کشف طلا شدند. در بین تپه‌های این منطقه کمپ‌های معدنچیان برپا بود و در این میان یکی از کمپ‌ها، ریولیت، خیلی سریع‌تر از دیگر کمپ‌ها پیشرفت نمود. در سال ۱۹۰۷ این کمپ به شهری معدنی با جمعیتی بالغ بر ۵۰۰۰ نفر تبدیل شد. شهر یک ایستگاه راه‌آهن داشت، یک بانک سه طبقه و مدرسه‌ای دو طبقه.
زوال: معادن طلا آن‌طور که جویندگان طلا انتظار داشتند چندان غنی نبود. اکثر معادن در سال ۱۹۱۱ تعطیل شدند. برق این منطقه نیز در سال ۱۹۱۶ قطع شد. در نتیجه فعالیت اقتصادی در این شهر از رونق افتاد و جمعیت آن به تدریج پراکنده شدند. آخرین ساکن این شهر در سال ۱۹۲۴ چشم از جهان فرو بست.
موقعیت فعلی: چندان استفاده‌ای از این شهر نمی‌شود. البته گاهی برای بازسازی آن تلاش‌هایی صورت گرفته است. ویرانه‌های بانک نامدار شهر هم در سال ۲۰۰۵ در فیلم سینمایی «جزیره» نابود شد.
تورموند- وست ویرجینیا
نزدیکترین شهر: بکلی- وست ویرجینیا- جمعیت: ۱۶۸۳۲ نفر
بنیان گذاری: در سال ۱۸۷۳ یک شرکت صنعتی آغاز به حمل و نقل زغال نمود. این شرکت که به اختصار
C & O خوانده می‌شد ایستگاه قطاری در محلی بنیان گذاری نمود که بعدها «تورموند» نام گرفت. در آغاز سال‌های ۱۹۰۰،«تورموند» در اوج شکوفایی قرار داشت.
زوال: این شهر آهسته آهسته به سمت زوال پیش رفت. ظهور لوکوموتیوهای دیزلی باعث شد ایستگاهی که در این شهر بنیان گذاری شده بود به ندرت ارزش خود را از دست بدهد. ساکنان این شهر کم کم پراکنده شدند.
موقعیت فعلی: «تورموند» شهری مرموز است که هنوز به طور کامل نمرده.آخرین بررسی‌ها نشان می‌دهد که در این شهر هنوز ۷ نفر زندگی می‌کنند. هنوز از راه‌آهن این شهر نگهداشتن می‌شود؛ راه‌آهنی که یادگار روزهای درخشان این شهر بوده است.
منبع:eghtesadeiranonline.com
[ad_2]
منبع : بیتوته
آخرین دیدگاه‌ها