[ad_1]
بناى اصلى بقعه امامزاده سلطان عطابخش، به دوره آلبویه تعلق دارد
آرامگاه امامزاده سلطان عطابخش
این آرامگاه بیرون از دروازهٔ قدیم اصفهان – کاشان قرار دارد و به یکى از فرزندان موسى بن جعفر (ع) منسوب است. بناى اصلى بقعه امامزاده سلطان عطابخش، به دوره آلبویه (۴۴۷-۳۲۰ ه-.ق) تعلق دارد. سردرِ قدیمى و قسمتى از صحن وسیع آن بر اثر احداث خیابان از بین رفته است.
ایوان بزرگ مدخل بقعه، سقف، رواق، تاق زیرگنبد و همچنین صفهاى که در انتهاى محوطهٔ داخل حرم، مقابل درِ ورودى قرار دارد با گچ، مقرنسکاریِ برجسته و نقاشى شده است. قبر امامزاده سلطان عطا بخش که در میان صندوق چوبى ظریفى قرار گرفته، سابقاً با کاشىهاى نفیس قدیمى پوشیده شده بوده که حالا اثرى از آنها دیده نمىشود. بقعه یک جفت درِ چوبى کندهکارى شده است و بر کتیبهٔ پایین دو لنگهٔ آن، به خط ثلث تاریخهاى ۹۵۹ و ۹۶۲ ه-.ق حک شده است.
نقاشىهاى سقف ایوان و غرفههاى داخل حرم امامزاده سلطان عطابخش، کار طاهر، نقاش و شاعر هنرمند معروف کاشانى است که قبر وى نیز در ایوان جلوى بقعه قرار گرفته است. در رواقهاى اطراف صندوقِ قبر امامزاده، قبور برجستهٔ متعددى وجود دارد که با سنگهاى بلند و کاشىهاى خشتى منقش یا معرق خیلی زیبایى پوشیده شده است و روى آنها، آیات قرآن و نام چهارده معصوم نقش بسته است. تاریخهاى این قبور، از سدهٔ نهم هجرى به بعد است و روى یکى از قبرهاى برجسته که با کاشى معرق خیلی ظریف و خوشرنگى آذین یافته، پس از صلوات دوازده امام، به خط ثلث زرد طلایىرنگ در زمینهٔ سرمهاى جملهٔ : «وفات سلاله السادات جلالالدین بن سیداحمد کاشى فى سنهٔ ثلاث عشرین و تسعمانه» (۹۳۲ ه-.ق) نوشته شده است. بر سنگ قبر دیگرى نیز عبارت «وفات یافت میرزا ضیاءالدین خواجه شمسالدین لاهیجانى سنهٔ سبعه ثمانین و تسعمانه» (۹۷۸ ه-.ق) دیده مىشود.
این بنا به شماره ۹۴۱، در زمرهٔ اثرهای تاریخى به ثبت رسیده است.
منبع : vista.ir
[ad_2]
منبع : بیتوته
آخرین دیدگاهها