[ad_1]
از دیرباز راه‌های بسیاری برای تردد مسافران و کاروان‌های تجاری وجود داشت که به واسطه جایگاه جغرافیایی و عوارض طبیعی در طول تاریخ صدها پل برای سهولت رفت و آمد مسافران روی رودها و دره‌ها ساخته شد که از بعضی از آنها هنوز استفاده می‌شود و بسیاری از آنها نیز ویران شده است. در اینجا به معرفی ده پل تاریخی در گوشه و کنار این سرزمین باستانی می‌پردازیم.
پل جی
این پل که مربوط به دوره ساسانیان و پیش از اسلام است در چهار کیلومتری شرق اصفهان و روی زاینده‌رود ساخته شده است. نوع ساخت این پل که در میان چشمه‌های آن قوس‌های زیبای کوچکی اجرا شده، هنوز کاملا سالم و پابرجا و قابل استفاده است. این پل را می‌توان قدیمی‌ترین پل ساخته شده روی زاینده‌رود نامید که بارها در طول تاریخ و بویژه در قرون اولیه اسلامی مورد تعمیر و مرمت قرار گرفته است. مصالح به کار رفته در این پل خشت و آجر و ساروج است و کارشناسان علت استقامت و ماندگاری آن را نیز همین موضوع می‌دانند.
طول این پل ۱۰۵ متر و عرض آن پنج متر است که این امر باعث شده رفت و آمد مسافران و کاروان‌ها از روی آن به سادگی انجام شود. به گواه بسیاری از باستان شناسان علت اولیه ساخت این پل، استفاده از آن در لشکرکشی‌های نظامی بوده که بعدها مورد استفاده تجاری و… قرار گرفت.
در دوران صدر اسلام این پل با نام پل حسین شناخته می‌شد و در نزدیکی آن تعداد بسیاری اثرهای و ابنیه با شکوه ساخته شده بود.
پل دختر لرستان
این پل ابتدای جاده پلدختر خرم‌آباد و در ورودی شهر پلدختر قرار گرفته است. اكنون تنها دو طاق چشمه در طرفین منتهی‌الیه شرق و غرب باقی مانده‌اند که جاده آسفالته از زیر طاق چشمه شرقی عبور می‌نماید و در منتهی‌الیه غرب نیز طاق چشمه‌اش ارتفاع کمی دارد. این دومین پلی است كه در لرستان بنام «كر و دت» یا پل دختر نامدار است هرچند این بنا قرن چهار هجری قمری مورد مرمت و تجدید بنا قرار گرفته است، اما اصل آن بنا به احتمال زیاد مربوط به دوره ساسانی است.
جهت پل شرقی ـ غربی وطول آن ۲۷۰ متر است و پایه‌های مسطح و قطور آن از سنگ ساخته شده‌اند. امروزه تنها یك طاق از پل موجود است كه جاده خرم‌آباد ـ اندیمشك از زیر آن می‌گذرد. بلندای این طاق ۱۸ متر از سطح آسفالت است و نزدیك به ۳۰ متر از آب رودخانه ارتفاع دارد. عرض چشمه موجود ۵/۱۱ متر است.
در خصوص وجهه تسمیه پل بعضی آن را منتسب به ایزد خانم آناهیتا می‌دانند. بی‌تردید این پل ارزش ویژه‌ای در ارتباط بین مناطق جنوب با غرب و مركز و شمال داشته و علاوه بر اتصال لرستان و ایلام راه اصلی شاپورخواست به جندی‌شاپور شهر قدیمی خوزستان (دوره ساسانی) به شمار می‌رفته است.
اكنون پنج پایه ستون و ستون سالم باقی مانده و بقایای چهار پایه ستون تخریب شده نیز در محل عبور آب دیده می‌شود. در منتهی‌الیه غربی پل، ورودی شیبداری به سمت جاده قدیم تعبیه شده است و مسافران از راه عبور از این پل امکان عبور از رودخانه و دره آن را پیدا می‌نمودند. در منتهی‌الیه شرقی و در کنار طاق چشمه سالم، دو طاق نمای کوچگ به صورت L در کنار هم قرار گرفته و راه به گونه‌ای است که مسافران با استفاده از سطح شیبدار و برگشت آن از روی قوس اول به سمت پایین حرکت نموده و از زیر قوس دوم از پل خارج می‌شدند.
پل دختر میانه
مسافرانی که از زنجان به میانه سفر می‌کنند در راه خود و در ۲۰ کیلومتری جنوب شرقی شهر میانه با چشم‌انداز پلی خیلی زیبا روی رود قزل اوزن روبه‌رو خواهند شد که حدود ۶۰۰ سال پیش و در دوران پیش از صفویان و مقارن با عصر تیموری ساخته شده است. البته بعضی از باستان شناسان، شالوده اولیه این پل را هم مربوط به دوران ساسانیان می‌دانند.
این پل دارای یک دهانه بزرگ و دو دهانه جانبی کوچک در طرفین است. در طول تاریخ مسافران و جهانگردان بسیاری از این راه عبور نموده و به توصیف این پل زیبا پرداخته‌اند. یکی از نامدار‌ترین این اشخاص مادام دیولافواست که در دوره قاجاریه به ایران سفر نمود و کل مشاهدات سفر خود به ایران و عراق را در قالب سفرنامه‌ای زیبا به نگارش درآورد.
پروفسور پوپ در كتاب بررسی هنرهای ایران، تاریخ بنای پل را اواخر قرن ۱۵ میلادی (قرن ۱۰ هجری) دانسته و نام معمار آن را حاج عباس بن الحاج محمد بن العباس قزوینی و نام حاكم وقت را محمد روان بن عثمان القزوینی نوشته است.
نکته تاسف‌بار در مورد این پل، تخریب عمدی آن به وسیله مواد منفجره در زمان حکومت پهلوی و توسط خرابکاران و متمردان محلی است که باعث شد بخش میانی این پل کاملا صدمه‌دیده و از بین برود، این پل به اندازه‌ای سالم و استوار باقی مانده است که اگر این اتفاق روی نمی‌داد، هنوز قابل استفاده بود. این موضوع باعث شد اهالی محل، این پل را با نام پل شکسته نیز خطاب کنند.
پل چالان چولان
پل چالان چولان در دشت سیلاخور در راه جاده قدیمی بروجرد به خوزستان و اصفهان روی رودخانه سزار در روستای گاراژ احداث شده است. این پل در زمان صفوی و روی شالوده پلی از زمان ساسانی ساخته شده و طول این پل ۱۲۰ متر است كه دارای شش طاق چشمه آجری است كه پایه‌های آن تا ارتفاع یك متری از سنگ و بدنه از آجر ساخته شده است. اكنون این پل دارای شرایط مناسبی است. نکته قابل توجه تغییر نكردن عرض رودخانه است که هنوز آب از زیر تمام طاق چشمه‌های آن عبور می‌نماید.
در دو طرف گذرگاه این پل دو دیواره آجری به ارتفاع ۹۰ سانتی‌متر برای امنیت و ممانعت از سقوط عابران از روی پل ایجاد شده است. روی گذرگاه پل، جان پناه آجری در طرفین راه ایجاد شده که در بالا به شکل مثلثی و شیروانی ساخته شده است. تا چندی پیش عبور و مرور خودروها از روی این پل انجام می‌گرفت که امروزه با ساختن پلی جدید در کنار آن، راه حرکت ماشین‌ها تغییر كرده است. در پایه‌های پل و قسمتی که با آب تماس دارد، زائده‌های مثلثی شکلی ایجاد شده است که جریان عبور آب را تسهیل می‌نماید. پل تاریخی چالان چولان در زلزله فروردین ۸۵ خسارت دید كه اكنون این بخش‌ها مرمت شده است.
پل لاتیدان
برای دیدن طویل‌ترین پل ایران می بایست به جنوب ایران و استان هرمزگان سفر نمایید. در ۵۰ کیلومتری غرب بندرعباس روی رود «کول» پلی خیلی بلند و طویل به طول ۸۰۰ متر ساخته شده است که برای تجسم اندازه آن کافی است بدانید طول پل لاتیدان چیزی حدود سه برابر سی و سه پل اصفهان است.
متاسفانه امروزه بخش‌های بسیاری از این پل تخریب شده و تنها ۲۷۰ متر از سمت غرب و ۱۵۰ متر از سمت شرقی این پل پا برجاست و ۳۸۰ متر از بخش‌های میانی پل در طول زمان و به علت شدت سیلاب‌های فصلی این رود از بین رفته است و اگر برای مرمت و بازسازی آن اقدامی اساسی صورت نگیرد، شاید فرزندانمان فرصت دیدن این یادگار با شکوه را نداشته باشند.
عرض پل لاتیدان به علت طولانی بودن آن در بخش‌های مختلف متغیر است. یکی از اصلی‌ترین دلایل تخریب قسمت میانی پل، نبود امکان ساخت پی و شالوده محکم برای آن به علت شدت جریان آب رود است. مصالح به کار رفته در ساخت این پل سنگ‌های تراش نخورده و ناهمگون است که توسط ملاط به یکدیگر متصل شده‌اند.
پل کهنه کرمانشاه
پل کهنه کرمانشاه در شرق کرمانشاه کنونی روی رودخانه قره‌سو قرار دارد. این پل از زمانه کهن نقشی مهم در ارتباط میان ایران و بین‌النهرین و عراق امروزی داشته و تقریبا زیادتر کاروان‌هایی که به قصد شهرهای کربلا، نجف، کاظمین، سامرا و سایر شهرهای عراق از ایران سفر می‌نمودند، ناگزیر به عبور از این پل بودند.
امروزه پس از گذشت صدها سال از ساخت این پل هنوز به اندازه‌ای نیرومند باقی مانده که از آن برای عبور و مرور خودروها و کامیون‌های حمل آجر که محصولات کوره‌های آجرپزی اطراف پل را به سایر نقاط حمل می‌کنند، استفاده می‌شود.
تاریخ ساخت پل مربوط به دوره صفوی است البته در کتاب معماری ایران یوسف کیانی این پل را ساسانی ـ سلجوقی معرفی كرده و همچنین در کتاب پل‌های قدیمی ایران (تحقیق و تألیف: محمد علی مخلص، سازمان میراث فرهنگی) آمده است: «بنیان اولیه ساسانی، تعمیر سلجوقی و بازسازی کامل در دوره صفویه.» این پل، شش طاق دهانه دارد و عرض معبر آن حدود هفت متر است. طول فعلی پل تقریبا ۱۴۹متر و اكنون روی پل آسفالته است.
پل خواجو
این پل در انتهاى خیابان كمال اسماعیل اصفهانى و انتهاى جنوبى خیابان خواجو واقع شده است. پل خواجو در سمت شرقی ۳۳ پل در دوره صفویه به سال ۱۰۶۰ هجری و همزمان با حکومت شاه عباس روی بقایای پلی که در دوره تیموری و با نام حسن بیک ساخته شده بود بنا شد. در طول تاریخ پل خواجو با نام‌های بسیاری مثل بابا‌رکن‌الدین، پل حسن‌آباد، پل شیراز و پل شاهی شناخته شده است.
این پل کاربری دومنظوره داشته و می‌توانست در صورت نیاز به عنوان سد نیز عمل نماید براساس روایات تاریخی و اثرهای باقیمانده هرگاه که شاه تصمیم می‌گرفت با بستن دریچه‌های زیر گذر پل، این سازه به مثل سد عمل نموده و سطح آب در جلوی دریچه‌ها بالا می‌آمد و فضایی شبیه دریاچه در برابر آن ایجاد می‌شد. شاه‌عباس دستور داده بود در میانه پل کوشکی کوچک برای خود و خانواده‌اش بسازند که در موقع مراسم و جشن‌ها و برنامه‌های تفریحی که در زاینده‌رود انجام می‌شد در این اتاق‌ها اقامت كند. این فضا هنوز پابرجاست و دارای تزئینات خیلی زیبایی است. پل خواجو ۱۵۰ متر طول و ۱۴ متر عرض دارد که بر این پایه می‌توان آن را یکی از پل‌های طویل کشور ایران قلمداد نمود.
پل گاومیشان سند
این پل روی رود سیمره، بعد از تلاقی رود کشکان و در جاده دره شهر، پس از روستای بابا خوارزم قرار گرفته است. اكنون تمام رود سیمره از بستر میان دو پایه پل عبور می‌كند كه تاق آن نیز شكسته است. سایر چشمه‌های پل سالم مانده‌اند. بستر رود سیمره هشت متر پایین‌تر از كف چشمه‌های پل قرار دارد كه طی چند قرن به وجود آمده است. نزدیك به ۲۰۰ سال پیش، این پل را والی پشتكوه مرمت كرده بود. طول این پل ۱۶۸ متر و عرض گذرگاه آن هشت متر بوده است. اكنون شش چشمه نسبتا سالم از پل گاومیشان باقیمانده است. بزرگ‌ترین چشمه طاق این پل حدود ۷/۳۲ متر عرض دارد و در ساخت این بنا از مصالح قلوه سنگ، آجر، بلوک‌های سنگی و ملاط گچ نیم‌کوب استفاده شده است.
این بنا در دوره‌های صفوی و قاجار مورد مرمت و استفاده قرار گرفته است. در قسمت جنوب پل اتاق‌ها و فضاهای طاقداری تعبیه شده بود که گذرگاه پل از روی آن عبور می‌كرد. مقطع پایه ستون‌های پل؛ بیضی است که این نوع طراحی برای تسهیل در عبور جریان آب است. نکته هوشمندانه در ساخت این پل، استقرار پایه‌ها روی بستر صخره‌ای طرفین رودخانه است که تماس این پایه‌ها را با فشار آب و رطوبت ناشی از آن به حداقل رسانده است. علاوه بر موارد ذکر شده، در زیر گذرگاه پل، یک فضای مسقف با قوس و طاق‌هایی طراحی شده به وجود آمده است. سرهنری راولینسون در سفرنامه خود می‌نویسد: «پلی كه هم‌اكنون روی سیمره (دره شهر فعلی) قرار دارد یكی ازمهمترین پل‌های ایران است و آن را حسین خان بزرگ، والی معروف ایلام و لرستان به سال ۱۰۰۸ هجری قمری تعمیر كرده و طول آن ۱۶۸ گام است.»
پل كشكان
این پل روی کشکان رود در جاده خرم‌آباد ـ کوهدشت و ۴۰ کیلومتری کوهدشت در روستای پاپل، قرار گرفته است. در متون تاریخی از آن به عنوان كژكی یاد شده است.
دره كشكان از دیر باز شاهد حضور و زندگی انسان‌ها بوده است. به همین علت بیش از چهار پل روی این دره و به فاصله كمتر از ۵۰۰ متر ساخته شده كه خود گویای ارزش این گذرگاه تاریخی است.این پل دارای ۱۲ چشمه بزرگ و یک چشمه کوچک در منتهی‌الیه غربی پل است. پایه ستون‌ها از سنگ‌تراش‌خورده و بدنه از لاشه سنگ و ملاط گچ، آهک و ساروج ساخته شده و در منتهی‌الیه قوس‌ها از آجر استفاده شده است. قطر پایه‌ها خیلی زیاد بوده و در حد فاصل میان پایه‌ها و قوس چشمه‌ها، حجره‌های مسقفی ایجاد شده است. در این پایه‌ها از مقطع بیضی برای سهولت در عبور آب استفاده شده است.
روی پایه ستون‌های پل، حفره‌هایی برای دفع رطوبت تعبیه شده است. روی گذرگاه پل نیز سوراخ‌هایی به سمت بیرون دیده می‌شود که رطوبت و آب‌های ناشی از نزولات جوی را به خارج از پل هدایت می‌نماید.
نکته قابل توجه این است که اكنون آب رودخانه تنها از میان دو چشمه پل عبور می‌نماید و با توجه به طول زیاد پل نمی‌توان استنباط نمود حتی در زمان ساخت، کل پایه‌ها در آب قرار داشته و احتمالا پل، گذرگاه عبور از رود و دره کوچک محل عبور رود محسوب می‌شده است.
امروزه بخش‌های بسیاری از پل تخریب شده که زیادتر شامل فرو ریختن طاق چشمه‌ها و قوس آنهاست. طول پل ۲۸۵ متر است که با احتساب دنباله‌های آن ۳۴۰ متر می‌شود. امروزه از دروازه طاق پل تنها سه دهنه آن تخریب شده و بقیه هنوز سالم است. بعضی از پایه‌های پل با سنگ‌های بزرگ و حجاری شده ساخته شده و ارتفاع آن از سطح رودخانه ۳۰ متر است.
سی و سه پل
سی و سه پل نامدار‌ترین پل ایران و ویترین گردشگری در اصفهان است؛ نامی که تقریبا برای زیادتر گردشگران خارجی هم آشناست. این پل زیبا و تاریخی با نام‌های پل الله‌وردی‌خان، پل چهار باغ، پل سی و سه چشمه و پل جلفا نیز شناخته می‌شود و از یادگارهای عصر صفوی و ساخته شده در زمان سلطنت شاه عباس است. علت هر یک از این نام‌ها به مناسبت خاصی است برای نمونه الله‌وردی‌خان نام سازنده و جلفا نام محله‌ای معروف در نزدیکی این پل است. این پل حدود ۳۰۰ متر طول و ۱۴ متر عرض دارد و روی زاینده‌رود به همراه ۳۳ چشمه آب بنا شده که البته براساس مستندات باقی مانده در ابتدا چهل چشمه داشته است.
شرح زیبایی این پل در بسیاری از سفرنامه‌های مسافران خارجی که در طول تاریخ به اصفهان سفر نموده‌اند، ذکر شده است. برای نمونه سر پرسی ساکس این پل را زیباترین پل تمام دنیا می‌داند و دیدن آن را به همه جهانگردان توصیه می‌نماید.
سی و سه پل دارای دو طبقه مجزاست و در طرفین آن پیاده‌روهایی برای عبور و مرور ساخته شده و در میانه آن عرض کافی برای حرکت سواران و ارابه‌ها تعبیه شده است.
روایت است شاه عباس علاقه خاصی به این پل داشته و بسیاری از جشن‌ها و مناسبت‌ها را در آن برگزار می‌نموده است. از مهم‌ترین این جشن‌ها، جشن آبریزگان بوده که در سیزدهمین روز تیر هر سال برگزار می‌شده و مردم در این روز به جشن و شادی پرداخته و روی هم آب می‌پاشیدند.
منبع:jamejamonline.ir
[ad_2]
منبع : بیتوته
آخرین دیدگاه‌ها