[ad_1]
گنبد سرخ از ارزشمندترین بناهای دوره سلجوقی (سال ۵۴۲ هجری قمری) و از نامدارترین بناهای منطقه محسوب می گردد که مبین شیوه معماری آن دوره است. آنچه از کتیبههای موجود در بنا برداشت میشود این است که بنای گنبد سرخ در سال ۵۴۲ هجری بهدستور «عبدالعزیز بن محمود بن سعد یدیم» رییس آذربایجان در دورهء سلجوقیان و به وسیله «بنیبکر محمد بن بندان بن محسن معمار» ساخته شدهاست. با آغاز ساخت این بنا دوره رازی در معماری ایران به پایان رسیده و این بنا نقطه عطف و آغاز معماری آذری است.
تلفیق آجر با کاشی لعابدار برای نخستین بار در معماری این بنا دلیلی است که میتوان آن را به عنوان آغازگر شیوه آذری در معماری اسلامی ایران دانست. این بنا دارای گنبدی دو پوش بوده که پوشش هرمی شکل بیرونی آن فرو ریخته و تنها گنبد داخلی آن باقی مانده است. هیچ کتیبه و نوشته ای مبنی بر مقبره بودن بنا در دست نیست.
بر این اساس میتوان آن را به عنوان یک برج یادمان تلقی نمود.بهطور کلی گنبد سرخ بنایی مربعشکل است متشکل از سردابه و اتاق اصلی که برروی سکوی سنگی قرار دارد و به وسیله هفت ردیف پله میتوان به آن دسترسی یافت. پنج پله در جلوی سکو واقع شده و پلهء ششم و هفتم جزء آستانه درگاه محسوب میشوند.کارشناسان میراث فرهنگی معتقدند این بنا قبل از رصدخانه مراغه برای تعیین ماههای سال و ساعات روز کاربرد داشته و سوراخهای ایجاد شده بر ضلعهای این بنا نشانگر این امر است. این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۱۳۴ بهعنوان یکی از اثرهای ملی ایران به ثبت رسیدهاست.
منبع:.tebyan.net
[ad_2]
منبع : بیتوته
آخرین دیدگاهها