پل جویی
معروف به: سعادت آباد، پل هفت دست و پل دریاچه
جایگاه: خیابان كمال اسماعیل
سال بنیان گذاری: 1065 هجری(دوره شاه عباس دوم)
عرض آن: ۶ متر و طول آن ۱۴۷ متر
ارتباط باغ های سلطنتی دو ساحل شمالی و جنوبی رودخانه با باغ های وسیع سعادت آباد، و بناهای با شكوه هفت دست، آئینه خانه، كشكول و نمكدان برقرار می ساخت و محل عبور خانواده شاه صفوی، امرا، اشراف، مهمان ها و سفیرانی بود كه اجازه ملاقات با شاه عباس دوم را می یافتند
وجه تسمیه آن به جویی به مناسبت جوی كوچك ظریفی از سنگ پارسی بود كه بر پل تعبیه شده بود
چند صد گام بالاتر از پل الله وردیخان پل جوئی آشکار می گردد. این پل در محاورات مردم اصفهان (چوبی) گفته می گردد. عرض پل ۴ ذرع و طول آن بیش از ۱۰۰ ذرع است.
وجه تسمیه آن به پل جوئی این است كه چون در دو طرف پل عمارات سلطنتی واقع شده بود، در آن عصر این پل را برای ارتباط این دو قسمت ساخته یودند و آب را نیز بوسیله جوی سنگی كه در روی پل كنده بودند به این عمارت می رساندند.
در وسط پل برج ۶ گوشه ای وجود داشت كه از هرگوشه آن سه چشمه جاری می شد. یكی از خارجیانی كه پل را بازدید كرده و در خصوص آن می نویسد “…پل با چهارده طاق یك ریخت و معبری برای بردن آب به قصر هفت دست واقع در ساحل زاینده رود ساخته شده بود…”
عمارات زیبا و باشكوه سعادت آباد، هفت دست، آینه خانه، كلاه فرنگی، نمكدان در اطراف این پل بوده است كه بوسیله مسعود میرزای ظل السلطان حاكم اصفهان در زمان ناصرالدین شاه قاجار خراب و با خاك یكسان گردید.
آخرین دیدگاه‌ها