منطقه مستقل و خودمختار “تبت” با مساحتی بیش از 1/22 میلیون کیلومتر مربع و جمعیت 2/3 میلیون تن در جنوب غرب چین واقع شده است . سرزمین توریستی تبت، که به “بام جهان” شهرت دارد و سومین قطب جهان محسوب می گردد، در فاصله 4 هزار متری از سطح دریا قرار گرفته و قله سر به فلک کشیده رشته کوه های هیمالیا که از میان چین و نپال می گذرد در میانه این سرزمین، 8848 متر ارتفاع دارد . دمای هوای این فلات، خیلی متغیر بوده و در زمان شبانه روز، نوسانات دمایی بسیاری دارد .
سونگ زانگاربو نخستین پادشاهی است که در قرن 7 پیش از میلاد سلسله حکومتی خود را آغاز نمود; سپس این ناحیه به منطقه اجدادی سلسله یوآن تبدیل شد در دوره حکمرانی دالایی لامای پنجم دولت گدانپوزانگ روی کار آمد; تا اینکه در سال 1911، در پی انقلاب آن، جمهوری خلق چین، دولتی اجرایی در آن مستقر نمود .
پایتخت منطقه خودمختار تبت که مساحتی معادل 544 کیلومتر مربع را در برگرفته و به “سرزمین خدایان” نامدار است، در شمال رودخانه لهاسا قرار دارد و از تاریخی به قدمت 13 قرن حکایت می نماید . لهاسا شهر طلوع خورشید، هر ساله 3 هزار طلوع را شاهد است.این مرکز تجاری، سیاسی، فرهنگی و مذهبی، مناطق تاریخی بسیاری در خود دارد.دالایی لامای پنجم، این شهر را پایتخت خود قرار داده و کاخ نامدار پوتالا را در آن بنا نمود . لهاسا که از سال 1642 به عنوان پایتخت تبت قد برافراشت، در قرن 7 بعد از میلاد، مرکز قدرت مهمی به شمار می رفت و هنوز هم قلب و روح تبت در آن می تپد .
کاخ معروف پوتالا که بر روی تپه سرخی در قسمت غربی لهاسا قرار گرفته، در سال 640 در دوره حکومت سونگسان گامپو ساخته شده است . این کاخ باشکوه، با 117 متر ارتفاع و مساحتی افزون بر 130 هزار متر مربع، بیش از 1000 اتاق را در احاطه خود دارد.این بنا از سنگ و چوب ساخته شده و دیوارهایی به قطر سه متر دارد که آرامگاه های بسیاری از دالایی لاماها را در برگرفته است . آرامگاه دالایی لامای پنجم با ارتفاع 5 متر در قسمت غربی کاخ قرار دارد که با طلا، مروارید و الماس آراسته شده است.در واقع، این کاخ دستاورد فعالیت های موفقیت آمیز دالایی لاما و یاران وی است.
برای چه که ساختمان اصلی آن در قرن 9 از بین رفته و در دوره دالایی لامای پنجم دوباره ساخته شد.این بنای بزرگ، مجموعه ای از کارهای هنری شامل مجسمه های تزیین شده، نقاشی و اثرهای مجسمه سازی تبتی های قدیم را در خود حفظ نموده و در سالن بزرگ آن که “ساسونگ لانجی” نامیده می گردد، عکس بزرگی از امپراتور “کیانلونگ” قرار گرفته که در زیر آن جمله نامدار “زندگی جاوید جاوید جاوید از آن امپراتوری حاضر باد” از وی، به زبان های مغولی، هان، تبتی و مانچو نوشته شده است .
پوتالا صدها سال است که مکان مقدسی به شمار می رود و هر ساله هزاران زائر از تبت و دیگر نقاط چین برای عرض ارادت به این منطقه می آیند تا این شهر مقدس را زیارت کنند . پس از آزادی تبت، پوتالا در فهرست مناطق فرهنگی تحت حفاظت ثبت شد که از لحاظ معماری، از عجایت مورد ستایش جهان به شمار می رود . ” سونگ کاسا”، در سال 1409 این صومعه را که بر فراز کوه “وانریگو” در 60 کیلومتری شرق لهاسها واقع شده، بنا نمود.”کاندان” که جز» سه صومعه اصلیGelukpa در لهاسها محسوب می گردد، بیش از 108 مناره دارد و ظرفیت پذیرش و حضور بیش از 3500 راهب را در یک زمان دارد .
گاندان نیز از اثرهای فرهنگی به ثبت رسیده تبت است که در زمان انقلاب آزادی تبت، خسارت های بسیاری بر آن وارد آمد و حالا نیز بودجه خاصی برای مرمت آن هزینه می گردد. همچنین صومعه سارا که در تبت به معنای تگرگ است، از قصه هایی حکایت دارد که در خصوص بارش تگرگ به موقع ساخت بنای آن روایت می گردد . سارا، آخرین صومعه از سه صومعه اصلی ساخته شده در لهاسا، برخلاف گاندان و دریپونگ بر روی کوه ساخته نشده است . سارا در سال 1419 زیرنظر معلمی برجسته به نام “شاکایشی” ساخته شد . وی در زمان مغول ها به پکن رفت تا بودیسم را رونق دهد.در طول تاریخ هدایای بسیاری ازسوی امپراتوران چین به سارا رسید که تاحالا نیز حفظ شده است .
این بنا که با بیش از 32 بخش و سالن، محل زندگی بیش از 10 هزار راهب بوده و به واسطه قدمت مذهبی خود از دوره مینگ افتخارات بسیاری دارد، از سال 1982 در فهرست اثرهای فرهنگی حفاظت شده تبت، ثبت شده است . ” سونگ کاپا” در سال 1416 معبد بزرگ در یپونگ Monastery Drepung را در غرب لهاسا بنا نمود که حالا بزرگترین و غنی ترین معبد، از سه صومعه نامدار لهاسا به شمار می رود .
دالایی لامای پنجم موقع ساخت پوتالا در این منطقه ساکن بوده و بر آن حکومت می نموده است.از فراز این بنا که در ارتفاع بالایی ساخته شده، تمام لهاسا را میتوان دید . قصه های بسیاری در خصوص دریپونگ تعریف شده، ازجمله آنکه سونگ در زمان ساخت این بنا، صدف حلزونی شکلی را پیدا نمود که به نظر می رسید آن را بودا ساکیامونی در آنجا نهاده است.این صدف، به عنوان گنجی ارزشمند به معبد اهدا شد و امروزه در کنار مجسمه طلایی بودا به نمایش گذاشته شده است .
خیابان مرکزی لهاسا که بار خور (darkhorstreet the) نام دارد،دورتادور معبد جوخانگ را در بر گرفته و به راه گشت زائران نامدار است، نخستین خیابانی است که در این شهر ساخته شده است . در اطراف این خیابان، خانه ها و مغازه های کوچک بسیاری ساخته شده، که در 30 سال گذشته روند روبه توسعه ای داشته است .
گردشگران از “بارخور” به عنوان پنجره تبت یاد می کنند، برای چه که تمام نیازهای فرهنگی در این منطقه به نمایش درآمده و به همین علت، گذر از آن برای گردشگران از ضروریات محسوب می گردد . معبد جوخانگ ( Temple Jokhang The در سال 647 بعد از میلاد درست در مرکز لهاسا ساخته شد و گفته می گردد فضا و مکان ساخت آن را همسر امپراتور “گامپو” تعیین نموده است.این بنا را صنعتکاران ماهر نپال، چین و تبت با معماری متفاوتی ساخته اند . این معبد، مرکز عرفان و مقصدی مقدس برای زائران بودایی، تبت به شمار می آید.در سالن بزرگ آن، اشیایی مربوط به دوران کودکی بودا ساکیامونی وجود دارد که در سال 700 بعد از میلاد به تبت آورده شده است .
در میان این اشیا، مجسمه بودا قرار گرفته که زائران بودایی بسیاری را هر سال در کنار خود جمع می نماید.در بیرون معبد درخت نخل بزرگی سربرافراشته که در مقابل آن یک مناره سه متری از سنگ ساخته شده و مربوط به سال 823 بعد از میلاد است . برفراز سقف طلایی معبد، تندیس های بسیاری به چشم می خورد که بر زیبایی های آن افزوده و هرساله میزبان برگزاری فستیوال بزرگ عبادت و شکرگزاری است . این مراسم، نخستین بار در سال 1409 با حمایت سونگ کاپا برگزار شد و بعد از آن نیز هر سال در همین مکان زائران بسیاری به ادای مراسم مذهبی می پردازند.
برگرفته از blog.sakkoo.com
آخرین دیدگاه‌ها