[ad_1]
درد كف و پاشنه پا
شایعترین دلیل ایجاد كننده ی درد كف پا التهاب نوعی بافت همبند است كه در این ناحیه قرار گرفته است.
كف پای درناك مشكل شایعی است. درد در استخوان كنار انگشت شست ، پینه ها و میخچه ها ، درد انگشتان پا ، التهاب مفاصل و آرتروز از علل شایع درد پا هستند. درد پشت پاشنه معمولا به دلیل التهاب تاندون آشیل و یا بورسیت (التهاب كیسه ای كه شامل كمی مایع است و بین تاندون و استخوان قرار می گیرد) ایجاد می گردد.
شایعترین دلیل ایجاد كننده ی درد كف پا التهاب نوعی بافت همبند است كه در این ناحیه قرار گرفته است و در اصطلاح آناتومی به آن فاشیا گفته می گردد.
مكانیسم صدمه دیدگی چطور است؟
– وارد شدن مكرر نیروی كششی و فشاری به قوس كف پا.
-اختلال آناتومی كف پا كه نیروی بسیاری را به این ناحیه وارد كند مثل كف پای صاف.
– وجود دوره هایی از صدمه دیدگی و بهبود این ناحیه.
– سپس در اثر صدمه واسطه های شیمیایی التهابی آزاد می شوند كه درد ایجاد می كنند.
– در بعضی موارد كف پای صاف ممكن است در مواردی در این ناحیه به صورت خودبخود دچار پارگی شود.
– در اثر التهاب بافت صدمه دیده به صورت بافت همبند (اسكار) ترمیم می گردد و آهكی شدن بافتی (كلسیفیكاسیون) ایجاد می گردد كه دردناك خواهد بود.
عوامل خطر:
سن بالای 40 سال
اضافه وزن
بی تحرك بودن فرد
كاهش حركات رو به بالای مچ پا (دورسی فلكشن)
راه رفتن مكرر روی سطوح سخت
پوشیدن كفش تخت
شواهد كافی مبنی بر ارتباط شغل با التهاب بافت همبند كف پا (فاشئیت پلنتار) وجود ندارد و نمی توان آن را یك صدمه شغلی دانست.
علائم درد كف پا:
درد ممكن است در یك محل مشخص احساس نشود. ممكن است درد در زیر پاشنه ، پشت پا یا در مچ پا احساس گردد. اما اگر درد به قسمت جلوی پا ، پنجه ها و یا به ساق پا انتشار پیدا كند ممكن است صدمه نخاع كمری مطرح باشد. درد در اوایل صبح و با گذاشتن پا روی زمین بدتر می شده و بعد از یك دوره استراحت خوبتر می گردد اما معمولا در طول روز و با حركت زیادتر پاها درد خوبتر می گردد. ماهیت درد حالت كششی و از هم گسیختگی دارد.
در معاینه خم كردن مچ پا به بالا (حركت دورسی فلكشن) به دلیل ایجاد كشش در بافت همبند كف پا (فاشیا) باعث ایجاد درد می گردد. معمولا تورم وجود ندارد یا كم است.
تشخیصهای افتراقی:
اگرچه شایعترین دلیل درد پاشنه التهاب بافت همبندی كف پا (فاشیای پلنتار) است اما عوامل دیگری نیز قادر هستند عامل این مشكل باشند و به خصوص اگر مشكل بیمار به درمان جواب ندهد می بایست مد نظر قرار گیرند.
سندرم پاشنه ی كبود:
این مشكل در اشخاص مسن چاق یا اشخاص جوانتری كه ورزشكار هستند و روی سطوح سخت ورزش می كنند ممكن است روی دهد. درد معمولا عقبتر و در ناحیه خلفی تری است و زیر بالشتك چربی استخوان پاشنه احساس می گردد. كفی های مخصوص ممكن است تجویز شوند و یا درمانهای دیگری صورت گیرند.
بورسیت زیر پاشنه:
بورسیت یا التهاب كیسه ای كه شامل كمی مایع است و بین تاندون و استخوان قرار می گیرد.
ممكن است در ناحیه زیر استخوان پاشنه ایجاد شود كه زیادتر در اشخاص مسنی كه كفش جدیدی را پوشیده اند روی می دهد. ممكن است یك تورم حساس به لمس در زیر پاشنه ایجاد شود كه درد با خم كردن پنجه و حركت مچ پا تغییری نمی كند. درمان با بیرون كشیدن مایع ملتهب و یا تزریق دارویی ممكن است تاثیرگذار باشد.
سندرم تونل تارس:
یكی از عصبهای پا از زیر عناصری عبور می كند كه بعضی اوقات ممكن است تحت فشار عناصر اطراف خود قرار گیرد. در این صورت درد ، بی حسی و احساس سوزش در قسمت داخلی پا ، مچ یا حتی ساق پا روی می دهد. این علائم در یك محل ویژه احساس نمی شود و شبها بدتر می گردد. این مشكل ممكن است با دیابت ، كم كاری تیروئید ، التهاب مفاصل و اختلالات آناتومیك پا مثل كف پای صاف مرتبط باشد. تزریق استروئید در كنار درمان عامل زمینه ای قادر هست كمكم كننده باشد.
علل دیگر:
در موارد نادری ممكن است درد پاشنه دلیل مهمتری داشته باشد به خصوص اگر درد علیرغم درمان 6-3 ماه طول بكشد.
نقرس در موارد نادری ممكن است با علائمی شبیه به التهاب بافت همبند كف پا بروز كند.
در موارد نادری مشكلات دیگری مثل فیبروساركوما ، متاستاز ، جسم خارجی ، اوستئومیلیت ،توبركلوزیس نیز قادر هستند دلیل این مشكل باشند.
تشخیص :
تشخیص معمولا بالینی و از راه معاینه است اما ممكن است در مواردی نیاز به انجام رادیوگرافی ،آزمایش خون و یا آزمایشات هدایت عصبی باشد. اگر بعد از سه ماه درمان مشكل برطرف نشود در مواردی سونوگرافی ویا ام.آر.آی ممكن است درخواست شوند.
درمان:
درمان به شدت علائم بستگی دارد.
در موارد خفیف :
آموزش به منظور كاهش فشاری كه بر پاها وارد می شوند ، كاهش وزن و عدم فعالیت بر روی سطوح سخت ، كفی كفش طبی و مناسب ، تمرینات كششی غیر فعال ، استفاده از سرما و گرما ، ماساژ مالشی كف پا ، و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی توصیه می شوند.
در موارد درد با شدت متوسط :
در این موارد ممكن است فرد به سطوح تخصصی تر ارجاع داده شود. علاوه بر درمانهای فوق ، فیزیوتراپی ، تزریق داروهای بی حس كننده و ضد التهاب ، آتل شبانه از جنس سخت و آتل غیر ثابت موقع راه رفتن.
در موارد شدید و یا مواردی كه به درمان جواب نمی دهند:
ارجاع به سطوح فوق تخصصی و ارزیابی مجدد برای بررسی عامل ایجاد كننده و در مواردی جراحی توصیه می گردد.
منبع:seemorgh.com
[ad_2]
منبع : بیتوته