خوبترین ضد عفونی کننده برای زخم های باز چیست؟

[ad_1]

قبل از استفاده از هر ضدعفونی کننده ای دستورالعمل ها را به دقت مطالعه نمایید

ضدعفونی کننده زخم: کدام نوع برای شما خوبتر است؟

همه ما در زندگی روزمره با زخم ها، بریدگی ها و سوختگی ها روبرو می شویم. گاه این صدمه ها جزئی و سطحی هستند و به آسانی در خانه قابل درمان هستند. اما در زمانهایی زخم ها عمیق تر و جدی تر می شوند و نیاز به مواظبت های ویژه و استفاده از ضد عفونی کننده مناسب دارند.

انتخاب ضد عفونی کننده مناسب برای نوع زخم و شرایط فردی خیلی مهم است. در این نوشته قصد داریم به شما در این انتخاب مهم کمک کنیم. با ما همراه باشید تا خوبترین ضد عفونی کننده برای زخم های باز را به شما معرفی کنیم و نکته های ضروری برای استفاده صحیح از آن را به شما آموزش دهیم.

ضدعفونی‌کننده‌ها محلول‌های شیمیایی هستند که به صورت موضعی روی پوست یا زخم‌ها استفاده می‌شوند تا رشد باکتری‌ها، ویروس‌ها یا قارچ‌های مضر را کم شدن دهند.

انواع رایج ضدعفونی‌کننده‌های بدون نسخه عبارتند از:

• الکل‌ها مثل ایزوپروپیل الکل

• بیگوانیدها مثل کلرهگزیدین

• ید

• پراکسیدها

• فنل‌های هالوژنه

معمولاً می‌توان از صابون و آب برای مواظبت از زخم‌های خفیف استفاده نمود، در حالی که زخم‌های شدیدتر شاید نیاز به مواظبت پزشکی داشته باشند. در ادامه به نکاتی در خصوص استفاده و ایمنی ضدعفونی‌کننده‌ها می‌پردازیم.

انتخاب ضد عفونی کننده مناسب برای نوع زخم و شرایط فردی خیلی مهم است

آیا ضدعفونی‌کننده‌ها برای زخم‌های باز بی‌خطر هستند؟

اداره غذا و داروی آمریکا (FDA) بعضی از ضدعفونی‌کننده‌ها را برای استفاده روی زخم‌های باز بی‌خطر می‌داند، در حالی که بعضی از ترکیبات موجود در گزینه‌های بدون نسخه را بالقوه خطرناک می‌داند.

FDA فهرستی از 24 ماده ضدعفونی‌کننده بالقوه مضر را منتشر نموده است. با این حال، تنها یکی از آنها هنوز به عنوان یک ماده فعال ضدعفونی‌کننده در مواظبت‌های بهداشتی به بازار عرضه می‌شود. در حال حاضر، FDA تریکلوسان را برای استفاده بالقوه خطرناک می‌داند.

اگرچه دانشمندان به صراحت ثابت نکرده‌اند که این مواد مضر هستند، اما شواهد محدودی برای حمایت از استفاده از آنها وجود دارد و تاثیرات طولانی‌زمان آنها ناشناخته است.

مطالعات نشان می‌دهد که حتی با استفاده مکرر، ضدعفونی‌کننده‌هایی که به عنوان بی‌خطر در نظر گرفته می‌شوند، مثل ایزوپروپیل الکل، می‌توانند سبب سمیت سلولی در زخم شوند، به این معنی که می‌توانند سلول‌های سالم را فرسوده نموده و در واقع روند بهبودی را نماید کنند. به علت قدرت آنها، متخصصان تنها در صورت لزوم یا وجود خطر واقعی عفونت، استفاده از ضدعفونی‌کننده‌ها را توصیه می‌کنند.

برای داشته باشید که بریدگی‌ها و خراش‌های خفیف برای بهبودی به هیچ گونه ضدعفونی‌کننده‌ای نیاز ندارند، صابون آنتی‌باکتریال برای ضدعفونی کردن ناحیه کافی خواهد بود. اگر بریدگی شما بزرگتر یا جدی‌تر است، مراجعه به پزشک خیلی امن‌تر است، در ادامه در مورد آن زیادتر توضیح می‌دهیم.

چه زمانی می بایست به پزشک مراجعه نمود:

نباید از ضدعفونی‌کننده‌ها برای زخم‌های عمیق‌تر یا جدی‌تر مثل:

– سوختگی‌ها یا زخم‌های عمیق، بیش از یک چهارم اینچ عمق

– زخم‌های بزرگ یا سوختگی‌ها (یعنی زخم‌هایی که شاید نیاز به بخیه داشته باشند)

– زخم‌هایی با خونریزی شدید یا خونریزی که بعد از حدود 5 دقیقه فشار بند نمی‌آید.

– هر شرایطی که یک جسم خارجی در پوست جاسازی شده باشد، به خصوص زنگ‌زدگی

هر زخمی با علائم عفونت جدی (مثل قرمزی، درد یا چرک)

– نیش یا خراش حیوانات

– زخم‌های چشم

اگر زخم شما با درمان و مواظبت با نظم با ضدعفونی‌کننده بهبود نیافت، توصیه می‌شود در اسرع وقت به پزشک مراجعه نمایید.

بعضی از ضدعفونی‌کننده‌ها برای استفاده روی زخم‌های باز بی‌خطر هستند

خوبترین ضدعفونی کننده های بدون نسخه برای زخم های باز

همه انواع ضدعفونی کننده ها برای ضدعفونی کردن پوست استفاده می شوند. با این حال، چند مورد وجود دارد که توسط FDA تأیید شده و به طور ویژه برای درمان زخم های باز فرموله شده اند، از جمله:

• بیگوانیدها: اینها شامل کلرهگزیدین (کورسودیل، کوونیا، درمول و غیره) می گردد. شما قادر هستید آنها را بدون نسخه خریداری نمایید و از آنها برای پیشگیری از عفونت زخم های باز استفاده نمایید. آنها بیش از 30 سال است که در محیط های بالینی استفاده می شوند و بیشتر در شستشوی دست های پزشکی، پاکیزه کردن زخم یا آماده سازی پوست جراحی استفاده می شوند. آنها همچنین به طور ویژه برای درمان عفونت های دهان، گلو درد و عفونت های پوستی ایده آل هستند. آنها به شکل قرص های مکیدنی، دهانشویه، ژل دندان و کرم و لوسیون پوست موجود هستند.

• پراکسیدها: اینها ضدعفونی کننده های ملایمی مثل پراکسید هیدروژن هستند و میتوان از آنها برای پیشگیری از عفونت در خراش ها، سوختگی ها و بریدگی های جزئی استفاده نمود. آنها همچنین شاید بعضی وقت ها به عنوان دهانشویه برای درمان مشکلاتی مثل تبخال استفاده شوند. با این حال، آنها برای زخم های عمیق کافی نیستند.

• ید ترکیب شده با پوویدون (مثل بتادین): این ترکیب به عنوان یکی از موثرترین ضدعفونی کننده ها برای کم شدن خطر عفونت بیش از یک قرن شهرت دارد. دارای اثر ضد میکروبی قوی و سمیت کم است و برای ضدعفونی کردن اکثر زخم های خفیف تا متوسط ​​عمل می نماید.

ضدعفونی‌کننده‌هایی مثل الکل را می‌توان در مواقع ضروری استفاده نمود، اما شاید خیلی خشن باشند و در طولانی‌زمان سبب تأخیر در بهبودی شوند.

سریع ترین راه برای بهبود زخم باز

برای درمان و بهبود سریع‌تر یک زخم باز، مراحل زیر را انجام دهید:

1. دست‌های خود را با صابون آنتی‌باکتریال بشویید یا از دستکش‌های پاکیزه و یک‌بار استفاده استفاده نمایید.

2. زخم را با آب پاکیزه یا محلول آب و نمک شستشو دهید تا خاک و آلودگی‌ها را از بین ببرید.

3. زخم را با آب و صابون آنتی‌باکتریال ملایم پاکیزه نمایید. در صورت لزوم، از موچین برای برداشتن هرگونه آلودگی باقی مانده استفاده نمایید.

4. در صورت لزوم زخم را ضدعفونی نمایید. برای زخم‌های خفیف‌تر، صابون و آب شاید برای ضدعفونی کردن محل کافی باشد. اگر از ضدعفونی‌کننده استفاده می‌نمایید، از یک پد پنبه‌ای پاکیزه یا گاز زخم برای پاکیزه کردن ملایم ناحیه اطراف زخم استفاده نمایید. نیازی نیست محلول را مستقیماً روی زخم بمالید مگر اینکه پزشک دستور داده باشد.

5. برای آب‌بندی و محافظت از زخم، پماد بمالید. می‌توان از کرم آنتی‌بیوتیک مثل نئوسپورین برای اثر ضد باکتریایی اضافی استفاده نمود، اما وازلین یا سایر محصولات پایه پترولاتوم نیز به محافظت از محل کمک می‌کنند.

6. زخم را با بانداژ ببندید تا میکروب‌ها وارد نشوند، یا از بانداژ چسبنده یا پانسمان و نوار استفاده نمایید. به یاد داشته باشید که زخم‌های عمیق‌تر شاید به بخیه نیاز داشته باشند. اگر زخم آلوده است یا به نظر می‌رسد (یعنی متورم است)، از استفاده از بانداژ خودداری نمایید تا بتواند نفس بکشد.

طبق توصیه مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، این فرآیند را حداقل یک بار در روز تکرار نمایید. هر بار در پی علائم عفونت مثل قرمزی، تورم یا تحریک باشید. برای تقویت بهبودی و پیشگیری از ایجاد زخم، از کندن هر گونه پوسته خودداری نمایید.

شستشو و ضدعفونی کردن زخم نخستین گام مهم در روند بهبودی است

سوالات متداول در خصوص خوبترین ضد عفونی کننده برای زخم های باز

1. چه نوع ضد عفونی کننده ای برای چه نوع زخمی مناسب است؟

– زخم های خفیف و سطحی: برای این نوع زخم ها، شستشو با آب و صابون آنتی باکتریال و استفاده از پماد ضد عفونی کننده مثل نئوسپورین کافی است.

– زخم های عمیق تر یا آلوده: برای این نوع زخم ها، می بایست از ضد عفونی کننده های قوی تر مثل ید یا پراکسید هیدروژن استفاده نمایید. همچنین شاید نیاز به مراجعه به پزشک برای بخیه زدن یا درمان های دیگر باشد.

– سوختگی ها: برای سوختگی ها، می بایست از ضد عفونی کننده های خنک کننده مثل ژل آلوئه ورا استفاده نمایید. همچنین می بایست از پماد ضد سوختگی و بانداژ استریل استفاده نمایید.

2. چه زمانی می بایست از ضد عفونی کننده استفاده نمود؟

– پس از شستشو و پاکیزه کردن زخم

– پس از تعویض پانسمان

– اگر زخم علائم عفونت مثل قرمزی، تورم، چرک یا درد را نشان دهد.

3. عوارض جانبی احتمالی ضد عفونی کننده ها چیست؟

– سوزش و تحریک پوست

– خشکی پوست

– عکس العمل های آلرژیک

خلاصه

گزینه‌های تاثیرگذار و ایمن ضدعفونی‌کننده بدون نسخه برای درمان زخم‌ها در خانه شامل ید، پراکسید و بیگوانیدها است. زخم‌های خفیف معمولاً به استفاده از ضدعفونی‌کننده نیاز ندارند و می‌توانید آنها را با صابون و آب به طور ایمن ضدعفونی نمایید. زخم‌های شدیدتر مثل زخم‌هایی که بیش از یک چهارم اینچ عمق دارند، به حمایت یک متخصص پزشکی نیاز دارند.

اگر زخم شما آلوده به نظر می‌رسد یا بهبود نمی‌یابد، به پزشک، درمانگاه یا سایر متخصصان مواظبت‌های بهداشتی مراجعه نمایید.

[ad_2]

منبع : بیتوته