[ad_1]
استفاده از کمپرس گرم سبب تسکین درد آرتروز می‌شود.
آرتروز، زمان‌هاست که نامش بر سر زبان‌ها افتاده و تبدیل به رایج‌ترین بیماری مفصلی شده است. آنچه در مطب متخصصان روماتولوژی دیده می‌شود این است که این بیماری پیر و جوان و زن و مرد نمی‌شناسد و برخلاف باورهای رایج، اشخاص بسیاری را درگیر نموده است.
آرتروز چیست و علائم اصلی آن کدام است؟
آرتروز بیماری غضروف مفصلی است که در نتیجه سایش غضروف‌ها، استخوان به‌تدریج عکس العمل نشان داده و با درد شدید به‌خصوص در ناحیه مفاصل ستون فقرات، ران‌ها، زانوها و انگشتان بروز می‌نماید. این بیماری با علائمی مثل درد، خشکی محدود و کوتاه‌زمان مفاصل و حتی بدشکلی استخوان‌ها خود را نشان می‌دهد. آرتروز گاهی در یک طرف بدن دیده می‌شود و در بیشتر موارد به یک مفصل یا یک نوع مفصل محدود می‌شود.
آیا دچار شدن به مشکل آرتروز با افزایش سن طبیعی و قطعی است؟ یعنی این‌که همه ما با رسیدن به مرحله سالمندی الزاما دچار آرتروز خواهیم شد؟
خیر. ابتلا به آرتروز نباید امری قطعی و طبیعی تلقی شود. همه اشخاص می بایست با مشاهده نخستین علائم آرتروز مثل درد مفاصل و افزایش آن حین حرکت، تورم، احساس صدا در مفصل، خشکی کوتاه زمان مفاصل پس از بیدار شدن از خواب که کمتر از ده دقیقه طول می‌کشد، بدشکلی مفاصل و دردهای قبل از خواب مفاصل به پزشک متخصص مراجعه کنند. خوشبختانه با پیشرفت‌های علمی جدید می‌توان با آرتروز مقابله نمود و شتاب پیشرفت آن را کم شدن داد. مهم این است که آرتروز به‌موقع و زودهنگام تشخیص داده شود.
از این گذشته آرتروز صرفا به سن و سال اشخاص مربوط نمی‌شود، بلکه این بیماری بیش از هر چیزی به عوامل ژنتیک، سبک زندگی و شغل اشخاص بستگی دارد.
پس در واقع این بیماری مختص اشخاص سالمند نیست؟
بدون شک ابتلا به آرتروز با افزایش سن یعنی پس از 40 یا 50 سالگی شایع‌تر است. اما این مشکل به‌ندرت در جوانان هم دیده می‌شود. به این ترتیب که امکان دارد جوان 18 ساله‌ای به آرتروز گردن مبتلا شود. مشکل اینجاست که آرتروز در بیماران سالمند با شتاب زیادتری پیشرفت می‌نماید. اما در سنین جوانی شانس ترمیم و بهبود غضروف‌های صدمه‌دیده بالاست. در حالی که بدن اشخاص سالمند قدرت کافی برای ترمیم و احیای بافت‌های صدمه‌دیده را ندارد.
علاوه بر سالمندان چه اشخاص دیگری زیادتر در معرض این بیماری قرار دارند؟
بانو‌ها زیادتر از آقایان به آرتروز مبتلا می‌شوند. به نظر می‌رسد افرادی که دچار اضافه وزن و چاقی هستند نیز زیادتر در معرض خطر قرار دارند. چون هر کیلوگرم وزن اضافه از دید فیزیکی فشار بسیاری به زانوها وارد می‌نماید. آرتروز افرادی که دارای سابقه خانوادگی این بیماری هستند و همچنین ورزشکاران حرفه‌ای را نیز زیادتر تهدید می‌نماید.
این باور وجود دارد که ورزش برای مبتلایان به آرتروز مضر است. آیا آرتروز مانعی برای ورزش کردن محسوب می‌شود؟
خیر. استراحت مفصل مبتلا، صرفا در زمان هجوم التهاب یعنی زمان درد شدید و تجمع مایع در کپسول مفصل که زمان بسیاری طول نمی‌کشد، الزامی است. به محض فروکش کردن التهاب، بیمار می بایست بدون فشار آوردن به خود تحرک بدنی را از سر بگیرد. حرکت مفاصل سبب حمل عناصر مقوی لازم به غضروف‌ها و تسریع ترمیم بافت‌ها می‌شود.
بر این اساس داشتن فعالیت جسمی با نظم حتی با میزان کمی درد برای بیمار سودمند خواهد بود. این کار سبب حفظ قدرت عضلات و لیگامنت‌های مجاور مفصل مبتلا و تقویت آن می‌شود. البته منظورمان ورزش‌هایی مثل فوتبال نیست. خوبتر است با متخصص طب ورزشی مشورت شود تا متناسب با شرایط بدنی و پیشرفت بیماری ورزش مناسب را معرفی نماید، اما در حالت کلی براساس مفصل درگیر ورزش‌هایی مثل پیاده‌روی، شنا، تایی‌چی و یوگا برای اشخاص مبتلا به بیماری آتروز سودمند است.
چطور می‌شود از ابتلا به آرتروز پیشگیری نمود؟
خوبترین روش همان پیشگیری است. هم‌حالا علل دقیق ابتلا به آرتروز چندان شناخته شده نیست، اما به‌خوبی می‌دانیم عواملی مثل سن، مسائل ژنتیک، اضافه وزن، بی‌تحرکی و خانه‌نشینی، صدمه های مفصلی قدیمی، ضربات و فشارهای پیوسته و مکرر به مفاصل، ورزش‌های سنگین و … در ابتلا به این بیماری نقش مهمی دارد.
در نتیجه می‌توان با مقابله با بعضی عوامل خطرساز ابتلا به این بیماری را به تعویق انداخت یا با آن مقابله نمود. با وجود این‌که نمی‌توان حاشیه امن کاملی ایجاد نمود، اما می‌توان به عنوان مثال با کم شدن وزن، حفظ تناسب اندام، داشتن فعالیت‌های بدنی با نظم و مناسب، ممانعت از انجام ورزش‌های سنگین غیرحرفه‌ای که فشار بسیاری به مفاصل آورده و سبب ساییدگی غضروف‌ها می‌شود تا حدودی از ابتلا به مشکل آرتروز پیشگیری نمود.
روش‌های درمان و تسکین آرتروز چیست؟
روش‌های موثری برای مقابله و تسکین درد ناشی از آرتروز وجود دارد. داروهای اصلی شامل داروهای مسکن و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی است. استفاده داروهای مسکن به‌خصوص پاراستامول (داروهای گروه استامینوفن) در تسکین دردهای آتروز تاثیرگذار است. پمادها و ژل‌های مسکنی نیز وجود دارد که به طور موضعی قابل استفاده است. این پمادها سبب تسکین درد ناشی از تاندون‌ها و لیگامنت‌های مجاور مفاصل می‌شود. در بعضی موارد از تزریق موضعی ترکیبات کورتون به‌طور محدود در سال نیز استفاده می‌شود.
قرار دادن کمپرس گرم روی مناطق دردناک سبب تسکین و کم شدن درد می‌شود. در صورت بروز علائم دردناک داروهای ضدآرتروز برای محافظت از غضروف‌ها تجویز می‌شود. اگر شدت تخریب غضروفی تا حدی باشد که امیدی به ترمیم آن وجود نداشته باشد یا تغییر شکل قابل توجه مفصل به‌خصوص مفصل زانو و ران به همراه درد شدید سبب سلب آرامش بیمار شود در این صورت با در نظر گرفتن شرایط بیمار امکان نیاز به عمل جراحی توسط جراح ارتوپد خواهد بود. توجه داشته باشید تاحالا هیچ تحقیق علمی تاثیرات تاثیرگذار استفاده داروهای مکمل یا همان غضروف‌سازها را به اثبات نرسانده است. اما بعضی اشخاص پس از استفاده این مکمل‌ها ابراز رضایتمندی و بهبود داشته‌اند.
آرتروز بیماری غضروف مفصلی است که در نتیجه سایش غضروف‌ها بروز می نماید.
روش‌های غیردارویی تسکین‌دهنده آرتروز کدام است؟
برای مقابله با آرتروز نباید صرفا به استفاده دارو بسنده نمود. روش‌های غیردارویی مثل فیزیوتراپی و آموزش حرکت های ورزشی و نرمشی ماهیچه‌های اطراف مفصل درگیر خیلی تاثیرگذار است. داشتن رژیم غذایی متعادل و سالم که شامل ویتامین‌ها و مواد معدنی است جزو ملزومات مقابله با آرتروز است. بیماران می‌توانند با مشورت با یک کاردرمان مجرب توصیه‌های لازم را برای محافظت هر چه زیادتر از مفاصل و داشتن زندگی راحت‌تر با وجود داشتن این مشکل دریافت کنند.
گفته می‌شود آرتروز زانو در ایران رایج‌تر است. چه توصیه‌هایی برای افرادی که دچار زانودرد یا آرتروز زانو هستند، دارید؟
70 درصد صدمه‌های زانو ناشی از زیاده‌‌روی در ورزش و فعالیت‌های جسمی روزمره یا ایستادن‌های طولانی‌زمان است. علاوه بر این تغییر شکل‌های مکانیکی زانو به‌صورت خفیف یا شدید از کودکی و جوانی نیز خطر ابتلا به این مشکل را افزایش می‌دهد. در واقع آرتروز زانو در نتیجه حرکت های زیاد و سایشی مفصل زانو در طول سال‌ها و داشتن اضافه وزن بروز می‌نماید.
البته فرسودگی غضروف و بروز آرتروز در افرادی که هیچ ورزشی انجام نمی‌دهند و تحرک بدنی کمی دارند نیز شایع است. ورزش مناسب و سبک سبب تقویت عضلات زانوها می‌شود. بدون شک ایستادن و حرکت کردن روی دو زانو در طول یک عمر زندگی تاثیرات خود را روی این اعضا به‌جا می‌گذارد. اما می‌توان با در پیش گرفتن عادت‌های مناسب زیادتر مراقب زانوها بود.
اگر فردی در ناحیه زانو احساس درد و ناراحتی دارد که مانع از انجام ورزش می‌شود خوبتر است روی مفصل دردناک کمپرس آب سرد قرار دهد. سرما سبب تسکین درد می‌شود. اما افرادی که حین بیدار شدن از خواب دچار خشکی مفصل زانو هستند می بایست از کمپرس آب گرم استفاده کنند. این اشخاص می‌توانند روزانه دو تا سه مرتبه به‌زمان ده دقیقه کمپرس آب گرم یا حوله گرم روی زانوی دردناک بگذارند. پوشیدن کفش مناسب نیز جزو ضروریات داشتن زانوهای سالم‌تر است.
استفاده از کفش‌های پاشنه بلند یا خیلی تخت می‌تواند برای سلامت زانوها مناسب نباشد. افرادی که اهل پیاده‌روی زیاد یا کوهنوردی هستند خوبتر است از عصا، چوبدستی و زانوبندهای محافظ استفاده کنند. ضروری است که عصا با دست مخالف با زانوی دردناک و مبتلا به آرتروز گرفته شود. بالا و پایین رفتن از پله‌ها به‌خصوص در زمانهایی که درد زانوها زیاد است توصیه نمی‌شود. انجام ورزش‌های ایزومتریک تحت آموزش فیزیوتراپ سبب تقویت عضلات اطراف مفاصل می‌شود.
این ورزش‌ها عبارت است از انقباض عضلات بدون حرکت دادن لولای مفصل. یادتان باشد زانودرد و صدمه‌های مفصلی زیادتر به سراغ افرادی می‌رود که زمان کافی برای انجام حرکت های کششی و گرم کردن بدن اختصاص نمی‌دهند، بر این اساس قبل از آغاز هر ورزشی می بایست عضلات و مفاصل به‌خوبی گرم و آماده شود. نتایج بعضی تحقیق‌های غربی نشان می‌دهد که پیاده‌روی طولانی‌زمان روی زمین سفت و آسفالت امکان صدمه به زانوها را افزایش می‌دهد. پیاده‌روی در زمین خاکی و چمن به علت نرم بودن سطح مناسب‌تر است چون فشار وارده به زانوها را کم شدن می‌دهد.
منبع:jamejamonline.ir
[ad_2]
منبع : بیتوته